Ballada o dwóch siostrach - wyk. Joanna Wąż | 23 Studio Piosenki Teatru Polskiego Radia

23 koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia p.t. "Zielona gęś" z piosenkami do wierszy K. I. Gałczyńskiego
Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast

Odwiedź moją stronę: http://bit.ly/JanuszGastOfficial
Instagram:   / janusz.gast  

Kierownictwo muzyczne: Marcin Partyka
Muzyka: The Jobers w składzie: Marcin Partyka - fortepian, Piotr Domagalski - kontrabas, Krzysztof Łochowicz - gitary, Kuba Szydło - perkusja.

Piosenki do tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego zaśpiewają młodzi wokaliści i śpiewający aktorzy: Anna Mierzwa Joanna Pocica Joanna Wąż Stanisław Linowski Marcin Wojciechowski

W trakcie koncertu wystąpią młodzi wokaliści i śpiewający aktorzy: Anna Mierzwa, Joanna Pocica, Joanna Wąż, Stanisław Linowski i Marcin Wojciechowski. Dyrektor Teatru Polskiego Radia Janusz Gast (autor scenariusza i reżyser) wybrał repertuar złożony z najważniejszych wierszy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953) - wybitnego poety, autora paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich, jak: Osiołek Porfirion, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy tytułowa Zielona gęś.

Poezja K.I. Gałczyńskiego stała się inspiracją dla wielu twórców muzyki popularnej. Niektóre jego wiersze doczekały się kilku takich interpretacji. Teksty pisarza wykorzystywane były także w kabaretach, takich jak: Kabaret Olgi Lipińskiej, Kabaret Potem czy też Barszcz z krokietem. W czasach PRL wykorzystano jego wiersz „Ukochany kraj” jako pieśń socjalistyczną. Natomiast w 2001 roku powstał musical „Ukochany kraj” w reżyserii Janusza Józefowicza w teatrze muzycznym Studio Buffo.

*** ** * ** ***
Były dwie siostry: Noc i Śmierć,
Śmierć większa, a Noc mniejsza,
Noc była piękna jak sen a Śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza —

Hej nonny no! haj nonny ho!
Śmierć byla jeszcze piękniejsza.

Usługiwały te siostry dwie
w gospodzie kolo rzeczki.
Przyszedł podróżny i woła: — Hej,
usłużcie mi, szynkareczki —

Hej nonny no! haj nonny ho!
usłużcie mi, szynkareczki.

Więc zaraz lekko podbiegła Noc,
ta mniejsza, wiecie, ta modra,
Nalała. Gość się popatrzył w szkło
— Zacny — powiada — kordiał.

Hej nonny no! haj nonny ho!
— Zacny — powiada — kordiał.

Lecz zaraz potem podbiegła Śmierć
podbiegiem jeszcze lżejszym,
pod różny cmok! a kielich brzęk!
bo kordiał był zacniejszy.

Hej nonny no! haj nonny ho!
bo kordiał był zacniejszy.

Spełnił podróżny kielich do dna
i już nie mówił z nikim,
widząc, że druga siostra ma
dużo piękniejsze kolczyki —

Hej nonny no! haj nonny ho!
dużo piękniejsze kolczyki.