Ο Τούμας Τράνστρεμερ διαβάζει δύο ποιήματά του

Το Ζευγάρι είναι σε μετάφραση Βασίλη Παπαγεωργίου και το Allegro σε μετάφραση Δέσποινας Καϊτατζή.

Ο Κούκος

Ένας κούκος καθόταν κι έκρωζε στη σημύδα στη βόρεια μεριά του σπιτιού. Είχε τόσο δυνατή φωνή που στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάποιος τραγουδιστής της όπερας που μιμούνταν τον κούκο. Έκπληκτος είδα το πουλί. Τα φτερά της ουράς ανεβοκατέβαιναν με κάθε τόνο, σαν χερούλι αντλίας. Το πουλί πηδούσε με τα δυο πόδια ταυτόχρονα, στρεφόταν και φώναζε προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Μετά ανυψώθηκε και σιγοβρίζοντας πέταξε πάνω απ' το σπίτι και χάθηκε στη δύση... Το καλοκαίρι γερνά και τα πάντα καταλήγουν σ' έναν μελαγχολικό ψίθυρο. Ο cuculus canorus επιστρέφει σε μέρη τροπικά. Η επίσκεψή του στη Σουηδία τελείωσε. Δεν κράτησε πολύ! Ο κούκος είναι στην ουσία υπήκοος του Ζαΐρ... Δεν μ' αρέσει και τόσο πολύ πια να ταξιδεύω. Το ταξίδι όμως έρχεται σε μένα. Τώρα που στριμώχνομαι όλο και περισσότερο, που οι ενιαύσιοι κύκλοι μεγαλώνουν, που χρειάζομαι γυαλιά για διάβασμα. Συμβαίνουν πάντα πολύ περισσότερα απ' όσα μπορούμε ν' αντέξουμε! Δεν υπάρχει πια τίποτε που να μας εκπλήσσει. Οι σκέψεις αυτές με κουβαλούν με την ίδια αφοσίωση που ο Σούσι και ο Τσούμα κουβάλησαν τη μούμια του Λίβινγκστον από τη μια άκρη της Αφρικής στην άλλη.
(Μετάφραση Βασίλη Παπαγεωργίου)


Τον Μάρτιο του ΄79

Κουρασμένος απ’ όλους αυτούς που καταφθάνουν με λέξεις,
λέξεις,
όχι όμως γλώσσα,
έφυγα για το κάτασπρο χιονισμένο νησί.
Η άγρια ζωή δεν έχει λέξεις,
οι άγραφες σελίδες απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις!
Στο χιόνι συνάντησα ίχνη από οπλές ζαρκαδιού:
Γλώσσα, όχι όμως λέξεις.

(Μετάφραση Γ. Καρτάκη)