Mirzəyev Yusif Vəli oğlu 1958-ci il mayın 23-də Babək rayonunun Böyükdüz kəndində dünyaya gəlib. 1975-ci ildə 1 saylı Naxçıvan şəhər orta məktəbini bitirib. Orta məktəbi bitirən kimi hərbi xidmətə yola düşüb. Hərbi xidmətdən sonra poçtda işə düzəlib. Öz zəhməti ilə dolanan, ailəsinə qarşı həddindən artıq mehriban, qayğıkeş olan Yusifin ən böyük arzusu ali məktəbə daxil olmaq idi.
Bir neçə il ard-arda ovaxtkı Xalq Təsərrüfatı İnstitutuna sənəd verən Yusif hər dəfəsində imtahandan kəsilərək Naxçıvana qayıdır. Bu inadkarlığın ardında isə Yusifin qonşu qızına olan məhəbbəti dayanırmış. İstədiyi qıza elçi göndərən Yusifin aldığı cavab onu məyus edir. Ailə Yusifin ali təhsilli olmamasını bəhanə gətirib, qızı ona vermir. Yusif özünə olan münasibətdən daha çox bacı dediyi anasına qarşı hörmətsizlikdən məyus olur. Anasına tapşırır ki, bir də o qızın qapısına elçiliyə getməsin. Həmin gündən qarşısına məqsəd qoyan Yusif gecələri oxuyur, gündüzləri işləyir. Prinsipiallığı onu arzusuna çatdırır. Yusif növbəti il Xalq Təsərrüfatı Universitetinə daxil olur. 1987-ci ildə həmin institutun mühasibatlıq fakültəsini bitirir və Bakıdakı bankların birində müfəttiş vəzifəsinə təyin edilir.
1984-cü ildə anasını başqa qapıya elçi göndərir. Görüb bəyəndiyi qızla ailə həyatı qurur. Bu nikahdan onların Nurlana adlı qız övladları dünyaya gəlir. Bacısı Nailə xanım Yusifin toy gününü belə xatırlayır: “Yusifin toyu olan gün gəlini evə gətirəndə işıqlar söndü. Hər tərəf qaranlığa qərq oldu. Hamımız çox pis olduq. Həmin qaranlıq elə bil Yusifin taleyinin qaranlıq olmasına, ömrünün yarımçıq qalmasına işarə idi. Anam əllərini dizinə vurub ağladı. Mənim ürəyimə nəsə xal düşdü. Amma Yusif heç kimə əhəmiyyət vermədi. Məşəl düzəldib yandırdılar, gəlini də məşəl işığında otağa apardıq. Bir ildən sonra onların bir qızı oldu. Biz onda dağa qalxmışdıq. Ordan qayıdanda bu xəbəri eşitdik. Yusif Ruslan adını çox sevirdi, çox istəyirdi ki, oğlu olsun, adını da Ruslan qoysun. Həmişə deyirdi ki, kaş mənim birinci oğlum olaydı. Amma sonra mənim oğlum dünyaya gələndə Yusif onu həmişə Ruslan deyə çağırdı.”
Yusifin cəbhəyə gedişindən az sonra anasına bu barədə xəbər çatır. Elə həmin ərəfədə də Yusif yüngülvari yaralanır. Ana qarşısına məqsəd qoyur ki, cəbhəyə oğlunun yanına getməlidir.
O, digər oğlu ilə birgə cəbhə bölgəsinə çatanda ordakı hərbçilərin hamısı dəhşətə gəlir. Ona deyirlər ki, ay ana, bura ana-bacı yeri deyil, burda quş quşluğu ilə qanad sala bilmir, ağır müharibə gedir. Yusif isə həmin vaxt Ağdərədə ön cəbhədə idi. Ona xəbər çatanda ki, posta bir qadın gəlib, səni axtarır, Yusif deyir, o qadın yalnız mənim anam ola bilər! Həmin gün Yusif arxa cəbhəyə qayıdır. Anasını görən kimi sevindiyindən qucağına alıb fırladır. Həmin gün Yusifin həyatında ən xoşbəxt gün idi.
1992-ci ildə Ağdərə əməliyyatı keçirilir və şəhər işğaldan azad olunur. Yusiflə bərabər onun batalyonundan olan on dörd nəfər Ağdərədən çıxmırlar. Gecələri bütün rayonun işıqlarını yandırıb, şəhərin müxtəlif yerlərində tonqal qalayırlar. Ratsiya vasitəsi ilə bizimkilərdən yüz əlli, iki yüz nəfərlik xörək sifarişi verirlər. Beləliklə, Ağdərənin erməni tərəfindən işğal olunmasına imkan vermirlər.
***
Yanvarın 28-də Yusif bacısı oğlunun ad gününə gəlir. Ertəsi gün cəbhəyə gedir. Bakıda ona təklif olunan vəzifədən imtina edir. Böyrəklərindəki xəstəlik şiddətləndikdən sonra onu bir müddət müalicə olmağa razı sala bilirlər. O, Şəmistan Əlizamanlı ilə bir palatada müalicə alır.
Onun vəziyyətini yaxından izləyən həkimi, şair Şahin Musaoğlu əsgərlərimiz üçün yazdığı marşı ona oxuyub, Yusif mahnını çox bəyənib. Arzu edib ki, Şəmistan Əlizamanlı oxusun. Məşhur “İgid əsgər” mahnısı belə yaranır.
***
Yusif müalicəsini yarımçıq qoyub həkimdən icazəsiz cəbhəyə gedir.
***
1993-cü il fevralın 18-də tabeliyində olan döyüşçülərə son tapşırıqlarını verir. Döyüş yoldaşı İlqar Həsənova deyir ki, burdakı uşaqların başından bir tük əskik olsa, səni o dünyada da bağışlamayacağam. Bu sözlərin üzərindən cəmi bir gün keçir. Fevralın 19-da Yusif sonuncu əməliyyatını həyata keçirərkən şəhid olur. Onun ölümünü ailə üzvlərindən ilk bilən şəxs Bakıda yaşayan qardaşı Asif olur.
Bacısı Nailə xanım müsahibələrinin birində deyir:
“Fevralın 19-da qardaşımın cəbhə yoldaşı zəng vurub dedi ki, Asif xəstələnib, bizə gəl. Taksi tutub onlara getdim. Bütün yolu ağladım. Mənə Asif xəstədir deyiblər, amma mən qorxurdum ki, birdən Yusifə nəsə olar. Ayın 20-də Yusifi qara tabuta qoyub, Naxçıvandakı evimizə gətirdilər. Ürəyim durmadı, qardaşıma dedim ki, tabutu açaq, baxaq, görək orda yatan həqiqətən də Yusifdirmi? Tabutu açanda qardaşım qoymadı mən Yusifin üzünə baxım, elə özümün də ürəyim gəlmədi. Ancaq ayaqlarını görə bildim. Yusifin ayağında həmişə onu incidən dərin yara yeri, mazol vardı. Əlimlə yoxladım, həmin yara yerini tapdım.
***
Rejissor Nizami Abbas onun haqqında "İgid əsgər" adlı sənədli film çəkib.
Kulis.az
Информация по комментариям в разработке