Podcast "Rekonstrukcja Cyfrowa TVP" - Zbigniew Zamachowski - odcinek 7

Jest nam niezmiernie miło zaprosić Was na premierę 7️⃣ odcinka Podcastu "Rekonstrukcja Cyfrowa TVP".

Wyjątkowym gościem Tomasza Kolankiewicza w 7️⃣ odcinku Podcastu "Rekonstrukcja Cyfrowa TVP" jest Zbigniew Zamachowski, aktor teatralny, filmowy i estradowy

Zbigniew Zamachowski urodził się 17 lipca 1961 roku w Brzezinach. W 1985 uzyskał dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Debiutował w wieku dwudziestu lat w „Wielkiej majówce” Krzysztofa Rogulskiego (1981), gdzie zagrał głównego bohatera Ryśka Kołonta. Później występował w serialach telewizyjnych: w „Popielcu” (1982) Ryszarda Bera, „Pierścieniu i róży” (1986) Jerzego Gruzy oraz w „Zmiennikach” (1986) Stanisława Barei”. Grał m.in. u Wajdy („Biesy” 1988, „Korczak” 1990), Wiesława Saniewskiego („Dotknięci” 1988), Jacka Bromskiego („Zabij mnie, glino” 1987, „Sztuka kochania” 1989), Wojciecha Marczewskiego („Ucieczka z kina «Wolność»” 1990, „Weiser” 2000) i Romana Polańskiego („Pianista” 2002).
Jedne z największych swoich filmowych ról stworzył w obrazach Krzysztofa Kieślowskiego – „Dekalogu X” (1989) i „Trzech kolorach. Białym” (1993), gdzie zagrał fryzjera Karola – bohatera niejednoznacznego i zagadkowego.
W 1994 na planie filmowym współpracował z Kazimierzem Kutzem, który obsadził go w roli zaopatrzeniowca Tomasza w „Zawróconym”. U tego samego reżysera zagrał także w komedii przygodowej z czasów stalinowskich – „Pułkowniku Kwiatkowskim” (1995).
Zamachowski stworzył znakomitą rolę Jaśka opiekującego się dziesięcioletnią dziewczynką w poetyckim filmie Andrzeja Jakimowskiego „Zmruż oczy” (2003), za którą został uhonorowany Nagrodą Orła dla Najlepszego Aktora. Główną rolę wykreował w filmie telewizyjnym Sylwestra Chęcińskiego „Przybyli ułani” (2005, z cyklu „Święta polskie"). Na ekranie można było go zobaczyć również w mniejszych rolach w głośnych filmach biorących na warsztat polską historię – „Pokłosiu” (2012) i „Jacku Strongu” (2014) Władysława Pasikowskiego oraz „Wałęsie. Człowieku z nadziei” Andrzeja Wajdy (2013). W 1988 zadebiutował w Teatrze Telewizji w „Wiosennych wodach” Iwana Turgieniewa w reżyserii Andrzeja Maja.

Zamachowski od początku związany był z estradą. Jak mówi w podcaście: „Pomysł na życie miałem troszkę inny – niekoniecznie chciałem być aktorem, raczej myślałem o muzyce i ta muzyka towarzyszyła, i towarzyszy mi do dziś. Chciałem być piosenkarzem” (…).
Jeszcze w czasie studiów występował z poznańskim kabaretem TEY, w 1980 roku dzięki swojemu własnemu programowi, zdobył II nagrodę na festiwalu w Opolu, występował na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Wykonywał piosenki z repertuaru Kabaretu Starszych Panów, piosenki Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, a także swoje własne kompozycje do tekstów autorskich.

Podcastu możecie posłuchać na Spotify: https://shorturl.at/UHFwp