ساختار قند-۱۲/بیوشیمی دولین-هنری-تیتز-استرایر-لنینجر-هارپر/کنکور ارشد و دکترای بیوشیمی بالینی

پلی ساکاریدها
شامل دو دسته ی همو و هترو پلی ساکاریدها هستند. همو پلی ساکارید ها خود به دو دسته تقسیم می شوند ذخیره ای و ساختاری که از مثال های ذخیره ای می توان گلیکوژن، نشاسته، دکستران و اینولین (فرم ذخیره ای در ریشهء برخی از گیاهان به جای نشاسته) از مثال های ساختاری می توان به سلولز و کیتین اشاره کرد.
نشاسته: گرانول های آن از دو دسته پلی مر ساخته شده اند که به صورت خطی و منشعب می باشند. قسمت اول، آمیلوز است که حدود 10 تا30% گرانول را می سازد و پیوندهای آن به صورت ∝(1→4) است که ساختاری خطی به وجود می آورد. قسمت دوم آمیلو پکتین است که پیوندهای ∝(1→4) را به صورت خطی دارد و علاوه بر آن ها زنجیرهای منشعبی دارد که به این قسمت ها متصل می شوند و پیوندهای آن ها به صورت ∝(1→6) است. آنریم هایی به نام آمیلاز ها وجود دارند که می-توانند پیوندهای ∝(1→4) را از بین ببرند که دو نوع از آن ها برای نشاسته وجود دارد. ∝-آمیلاز که یک اندوگلیکوزیداز است و پیوندهای نشاسته را از وسط و قسمت های داخلی آن می¬شکند. آنزیم بعدی β-آمیلاز است که یک اگزوگلیکوزیداز می باشد و این بدین معنی است که پیوندها از یک انتهای مولکول شکسته می شوند که در واقع یک انتهای غیراحیا کننده است. لازم به ذکر است که اسکلت اصلی یک نشاسته در واقع همان آمیلوپکتین است که آمیلوز ها به صورت فنری به آن اضافه شده اند.
گلیکوژن: پلی ساکارید ذخیره ای جانوران است. پیوند های آن شبیه به پیوندهای آمیلوپکتین می باشد ولی تعداد تراکم انشعابات در یک واحد سطح از این مقدار در نشاسته بیشتر است. در کبد، ماهیچه و مقداری هم در مغز ذخیره می شود. فقط مقداری که در کبد هست برای تنظیم قند خون مورد استفاده قرار می گیرد با این که مقدار گلیکوژن موجود در ماهیچه حجم بیشتری هم دارد ولی این ذخیره، فقط مخصوص ماهیچه است. وقتی که گلیکوژن به عنوان منبع انرژی برای بدن مورد استفاده قرار می گیرد در هر زمان یک واحد گلوکز از انتهای غیراحیاکننده آن برداشت می شود.
سلولز:یک همو پلی ساکارید ساختمانی است که بخش اصلی دیواره¬ی سلولی گیاهان را می سازد. این پلی ساکارید خطی و منشعب بوده و به صورت زنجیرهای مستقیم و طولانی است که با ایجاد پیوندهای هیدروژنی، بین واحدهای قندی و همچنین بین رشته¬ها مولکول را استحکام بیشتری می بخشند. پیوندهای اصلی و ایجاد کننده سلولز در واقع β(1→4) است؛ در این نوع پیوند ها هر قند با قند بعدی از لحاظ فضایی 180 درجه چرخش ایجاد می¬کند تا اینکه مولکول خطی شود و بعد هم برای استحکام بیشتر پیوندهای هیدروژنی تشکیل می شوند. در شکل، این پیوندها مشخص است. آنزیم نابود کننده¬ی این پیوندها یعنی سلولاز در بسیاری از پستانداران وجود ندارد ولی موریانه و نشخوارکنندگان توانایی هضم سلولز را دارند که آن هم به خاطر جانداران همزیست با بدن آن هاست و نه اینکه خود، دارای این آنزیم باشند.