Już 7 czerwca 1944 roku żołnierze amerykańscy stacjonujący w Sainte-Mère-Eglise otrzymali rozkaz posuwania się drogą krajową nr 13 w kierunku Montebourg, ważnego skrzyżowania dróg i jednej z ostatnich śluz przed Valognes i Cherbourg. Ale Niemcy, należący w tym sektorze do Grenadier-Regiment 1058 (91. Infanterie-Division), Grenadier-Regiment 729 (709 Infantry Division), są mocno przygotowani do obrony.
10 czerwca 12. Pułk Piechoty (4. Dywizja Piechoty) dowodzony przez pułkownika Russella P. Reedera Jr. dotarł na wzgórza na wschód od Montebourg. Ale na lewym skrzydle, na zachód od drogi krajowej nr 13, 8. Pułk Piechoty (4. Dywizja Piechoty) dowodzony przez pułkownika Jamesa A. Van Fleeta jest nadal około 1000 metrów na południe, hamując działania przeciwników, którzy zadali napastnikom opóźnienia i duże straty. Generał Raymond O. Barton, dowódca dywizji, stara się wyrównać oba pułki. Te opóźnienia to dodatkowe dni pozwalające Niemcom zbudować solidną linię obrony skupioną wokół Montebourg. Amerykanie przeszli poważny kontratak wieczorem 10 czerwca w rejonie 12. Pułku Piechoty, który został zatrzymany dopiero przez interwencję artylerii lądowej i morskiej. Następnie jednostki otrzymały rozkaz zajęcia pozycji obronnych, dopóki dywizja nie wytyczy ponownie linii kontaktu.
Od 12 do 14 czerwca 4. Dywizja Piechoty posuwała się na wschód od Montebourg, mijając drogę departamentalną 42: w tym czasie i przez kolejne cztery dni jednostki zwrócone w stronę miasta musiały przeprowadzić kilka patroli, aby sprawdzić linię obrony przeciwnika, nie angażując się w gminę. Pociski artyleryjskie (lądowe, powietrzne i morskie) zostały wystrzelone na Montebourg, zamieniając miasto w ogromną stertę popiołów.
19 czerwca o 3 rano, bez przygotowania artyleryjskiego, generał Barton rozpoczął ofensywę, aby zdobyć miasto. 8. Pułk Piechoty minął Montebourg od zachodu, podczas gdy 12. Pułk Piechoty również wykonał manewr omijający od wschodu. Chociaż jednostkom udało się posuwać naprzód bez opóźnień, straty były liczne. Czołgi Sherman z Kompanii B 70. Batalionu Czołgów również przechodziły atak, omijały zachód i szturmowały niemieckie linie w odwrotnej kolejności, powodując wiele zamieszania na liniach przeciwnika. Niemcy, dowodzeni przez Oberstleutnanta Günthera Keila, otrzymali w południe rozkaz wycofania się na północ, aby uniknąć okrążenia: zostali pocięci na kawałki przez Amerykanów, którzy już w dużej mierze ominęli Montebourg i zabronili jakiegokolwiek odwrotu. O godzinie 10, wspierany przez 801. Batalion Niszczycieli Czołgów i 183. Batalion Artylerii Polowej, 3. Batalion 12. Pułku Piechoty ma zaatakować Komunę od zachodu. Kiedy wkroczył do miasta, Niemcy już je porzucili, pozostawiając za sobą jedynie stertę ruin i prawie 300 normandzkich cywilów, którzy przetrwali w strasznych warunkach dzięki wielokrotnym bombardowaniom.
O zmierzchu Amerykanie są już ponad trzy kilometry na północny zachód od Montebourg.
Информация по комментариям в разработке