1. Crucis Christi

Nagranie powstało podczas nabożeństwa "Transitus", upamiętniającego śmierć św. Franciszka z Asyżu.
Śpiewają uczestnicy Franciszkańskich Warsztatów Muzyki Liturgicznej.
Bazylika Franciszkanów w Krakowie
03.10.2014 r.

tekst:
Crucis Christi mons Alvérnae
Recénset mystéria,
Ubi salútis aetérnae
Dantur privilégia:
Dum Francíscus dat lucérnae
Crucis sua stúdia.

Hoc in monte vir devótus,
Specu solitária,
Pauper, a mundo semótus,
Condénsat ieiúnia:
Vigil, nudus, ardens totus,
Crebra dat suspíria.

Solus ergo clasus orans,
Mente sursum ágitur;
Super gestis Crucis plorans
Maeróre confícitur:
Crucísque fructum implórans
Animo resólvitur.

Ad quem venit Rex e caelo
Amíctu Seráphico,
Sex alárum tectus velo
Aspéctu pacífico:
Affixúsque Crucis telo,
Porténto mirífico.

Cernit servus Redemptórem,
Passum impassíbilem:
Lumen Patris et splendórem,
Tam pium, tam húmilem:
Verbórum audit tenórem
Viro non effábilem.

Vertex montis inflammátur,
Vicínis cernéntibus:
Cor Francísci transformátur
Amóris ardóribus:
Corpus vero mox ornátur
Mirándis Stigmátibus.

Collaudétur Crucifíxus,
Tollens mundi scélera,
Quem laudat concrucifíxus,
Crucis ferens vúlnera:
Francíscus prorsus inníxus
Super mundi foédera. Amen

tłum. PL
Święte tajemnice krzyża
Na Alwerni wznowią się,
Znak zbawienia się już zbliża,
Nowe łaski światu śle;
Żarliwa miłość Franciszka
Wszystkim je przekazać chce.

Na górze w samotnej grocie
Zatopiony w Bogu trwa
Bez pokarmu dnie i noce,
Zostawiwszy w dole świat;
Czuwa w bezmiernej tęsknocie,
We wzdychaniach i we łzach.

Ciało w prochu się uniża,
Ale duch się w niebo rwie,
Opłakuje mękę krzyża,
Cały w niej zatapia się;
Boleść cierpień Chrystusowych
W ciele własnym przeżyć chce.

Pod postacią Serafina
Zjawia się mu Niebios Król,
Sześć skrzydeł na nim rozpina,
Swych ran daje odczuć ból
I jasnymi promieniami
Znaki ran wyciska mu.

Widzi sługa swego Zbawcę
Oraz pięć krwawiących ran,
To co cierpi Niecierpiętliwy,
Tak się zniża chwały Pan;
Poufny prowadzą dialog,
Treść słów jego nie jest dan.

Święta góra w łunach stoi,
Światło bije z niej bez miar,
Tak we Franciszkowym sercu
Goreje miłości żar
I wypala mu na ciele
Znamienny Stygmatów dar.

Chwała Tobie, Boże Ojcze,
Żeś nam Syna swego dał;
Chwała Tobie, Jezu Chryste,
Żeś przez krzyż nas zbawić chciał;
Chwała Tobie, Duchu Święty,
Żeś nam miłość w serca wlał. Amen.