Скачать или смотреть 12 აპოკრიფები - I

ედიშერ ჭელიძე - "ქრისტიანული ლიტერატურის ისტორია".

საუბრის თემა: აპოკრიფები - I.

ლექციის მოკლე კონპექტი:

აპოკრიფი (ბერძ.) - ფარული, აპოკრიფები - დაფარულნი.
დიონისე არიოპაგელი - მისტიკოსი თეოლოგი ანუ საიდუმლოდ ღვთისმეტყველი. იგი მოციქულ ტიმოთესადმი მიძღვნილი შრომების დასაწყისში მკაცრად მოითხოვს, რომ ეს შრომები დაფაროს მრავალთაგან რათა „საროკველად" (სათამაშოდ) არ აქციონ ეს სიწმინდეებიო. ამის გამო მე-6-ს-მდე მისი შრომები არ იყო ცნობილი მასობრივი მკითხველისთვის.
ტერმინები ეზოტერიზმი და თეოსოფია მართმადიდებლური წიაღიდანაა მიტაცებული და დამახინჯებული.
ტერმინი თეოსოფია წმ. დიონისე არიოპაგელმა დაამკვიდრა და არსით მართლმადიდებლურია.
ეზოტერიზმი, მართლმადიდებლური გაგებით, გულისხმობს ღრმა, შინაგან სწავლებას.
ერთ-ერთი პირველი ვინც ტერმინი „მართლმადიდებლობა" იხმარა იყო ცნობილი ერეტიკოსი არიოზი, რომელმაც დევნულმა ალექსანდრიიდან თავის თანამოაზრესა და მწვალებელს, არიანელ ევსები ნიკომიდიელს გაუგზავნა ეპისტოლე, რომელიც ასე იწყება: „მართლმადიდებელო ევსები..."
ეზოტერიზმი ერეტიკული ანუ სექტობრივი გაგებით გულისხმობს მოძღვრებას, რომელიც მხოლოდ ელიტისთვისაა განკუთვნილი, სხვები მას ვერც მიწვდებიან და მათვის იგი არცაა შექმნილი. II-IIIსს. ეზოტერულ-გნოსტიკურ სექტებში ეს აზრი უკიდურესობამდე იყო მიყვანილი. გნოსტიკოსები ადამიანებს ბუნებითად (ანუ დაბადებიდან) სამ ნაწილად ყოფდნენ: 1) პნევმატიკოი ანუ პნევმურები, უფრო სულიერები, 2) ფსიხიკოი ანუ მშვინვიერნი, 3) სარკიკოი ანუ ხორციელნი (ყველაზე მდარე ადამიანები, რომლებიც მოსპობისთვის დაიბადნენ). მათი აზრით მხოლოდ პნევმატიკოსები ცხონდებიან, ოღონდ აქვე (ხორციელ აღდგომას ისინი უარყოფდნენ) გამოფხიზლდებოდნენ რა და აღმოაჩენენ საკუთარ თავში რჩეულობის მარცვალს; მშვინვიერთა ბედი ზუსტად არ ქონდათ გარკვეული.