ایدز از کجا اومده و چطور به ایران رسیده؟

نخستین مورد گزارش و ثبت شده ابتلا به ایدز در ایران مربوط به سال ۱۳۶۶ و در مورد یک کودک شش ساله مبتلا به بیماری هموفیلی است که فراورده‌های خونی آلوده وارداتی از فرانسه دریافت کرده بود. در ایران و طی سال‌های اولیه شیوع بیماری، وجود ایدز اساساً انکار می‌شد و شمار مبتلایان به آن، در داده‌های رسمی بین ۲۰۰ تا حداکثر ۵۰۰ نفر بود.سپس در اوایل دهه هفتاد شمسی شیوع چشمگیری در بین مصرف‌کنندگان تزریقی مواد و در زندان ها رخ داد که توجه نظام بهداشتی و سیاستمداران را به خود جلب کرد. همه‌گیری اچ آی وی در زندان های کشور به دنبال مثبت شدن نتیجه آزمایش اچ‌آی‌وی یك مددجو در اردوگاه آب حیات كهنوج در استان كرمان، در سال 1374 شناخته شد و گزارش‌های زندان آب حیات در زمینه سرعت شیوع بیماری (HIV/AIDS) در بین زندانیان موجب شد تا مسئولین مجاب شوند که کتمان موضوع می‌تواند خطرات جدی بهداشتی برای زندانیان و متعاقب آن برای همه نظام سلامت کشور در پی داشته باشد.
از کل موارد تشخیص داده شده مبتلا به اچ‌آی‌وی تا شهریور ۱۳۹۹ حدود ۵۹ درصد انتقال اچ‌آی‌وی از طریق اعتیاد تزریقی بوده‌است و انتقال از طریق رابطه جنسی ۲۳ درصد گزارش شده‌است. همچنین ۱/۷ درصد انتقال از طریق مادر به جنین بوده‌است. اما آمار مبتلایان جدید در شش ماه نخست ۱۳۹۹، به حدود ۵۰ درصد انتقال بیماری از راه جنسی و ۲۳ درصد از طریق اعتیاد تزریقی تغییر کرده است. از ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ هیچ مورد ابتلا به ویروس ایدز از طریق انتقال خون گزارش نشده‌است.بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ آمیزش جنسی، اصلی‌ترین راه انتقال ایدز در ایران تخمین زده شده است.و شمار زنانی که از راه جنسی به ویروس اچ‌آی‌وی دچار شده‌اند به ده برابر افزایش یافته است.