Edgar Allan Poe - Annabel Lee (Türkçe Çeviri)

Edgar Allan Poe'nun öldükten sonra ortaya çıkan bir şiiridir Annabel Lee. Poe'nun birçok şiirinde olduğu gibi ölmüş güzel bir kadını konu ediniyor. Karısı için yazıldığı düşünülse de çünkü Poe şiirlerini aynı zamanda kuzeni olan Virginia için yazmış tabi ki şairimiz ayaklı bir gizem olduğu için bilinmiyor.

Arthur Conan Doyle'dan çok daha önce polisiye/dedektiflik temalı öyküler yazmış Edgar Allan Poe için Sherlock Holmes'ün ilham kaynağı diyebiliriz.
Ben de kendisini ilk olarak şiirleri ile değil, bu ürkütücü hikayeleriyle tanımıştım. Öykülerinin bulunduğu Morgue Sokağı Cinayeti adlı kitabı bir akşam vakti sabaha kadar ayakta kalarak bitirmiştim. Sonuna geldiğimdeyse korkudan uyuyamamıştım, orası çok başka bir konu tabi ki. 😅

Özellikle Diri Diri Gömülüş ve Kara Kedi'nin bende bıraktığı travmalar çok özel, bu yüzden sizlere de tavsiye ederim.
İyi seyirler, umarım beğenirsiniz. 💜

ig: @icsie

-

It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love—
I and my Annabel Lee—
With a love that the wingèd seraphs of Heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsmen came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in Heaven,
Went envying her and me—
Yes!—that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we—
Of many far wiser than we—
And neither the angels in Heaven above
Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee;

For the moon never beams, without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes36
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling—my darling—my life and my bride,
In her sepulchre there by the sea—
In her tomb by the sounding sea.