Скачать или смотреть ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ និងព្រះមហាក្សត្រថៃ សៀតស្លឹកព្នៅនៅលើប្រការបស់ព្រះអង្គ

#ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ #ព្រះមហាក្សត្រថៃ #ស្លឹកព្នៅ
គេ​តែង​សង្កេតឃើញ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះបាទ​សម្ដេច​ ​ព្រះ​បរមនាថ​ ​នរោត្ដម​-​សី​ហ​មុនី​ ​ព្រះមហាក្សត្រ​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​ ​ជានិច្ច​ជា​កាល​ប្រើ​ស្លឹក​បី​សៀត​នៅ​ព្រះកាណ៌​ (​ត្រចៀក​) ​របស់​ទ្រង់​ ​ក្នុង​ពេល​ប្រារព្ធ​ពិធីបុណ្យ​ប្រពៃណី​ជាតិ​ធំ​ៗ​។​ ​ជាពិសេស​ ​នៅ​ក្នុង​ព្រះរាជ​ពិធី​គ្រង​ព្រះ​រាជសម្បត្តិ​។​ ​ស្លឹក​នេះ​ជា​ស្លឹក​អ្វី​ ​ហើយ​ហេតុអ្វីបានជា​ព្រះមហាក្សត្រ​សៀត​ស្លឹក​នេះ​នឹង​ព្រះកាណ៌​ ​នៅ​ពេល​ប្រារព្ធ​ពិធីបុណ្យ​ប្រពៃណី​?

​ជា​ការពិត​ណាស់​ ​ស្លឹក​បី​ដែល​ព្រះមហាក្សត្រ​សៀ​តនឹង​ព្រះកាណ៌​ក្នុង​ពិធី​ ​គឺជា​ស្លឹក​ព្នៅ​។​ ​យោង​តាម​ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​នរ​វិទូ​ ​អាំង​ ជូ​លាន​ ​ស្ដីពី​ ​«​ព្នៅ​ពី​ឥណ្ឌា​មក​កម្ពុជា​»​ ​ដែល​ចេញផ្សាយ​ដោយ​គេហទំព័រ​យ​សោ​ធ​រ​ ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​ ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​នា​ពេល​សព្វថ្ងៃ​ ​ស្លឹក​ព្នៅ​នៅតែ​ប្រើ​ក្នុង​កិច្ច​ពិធី​ខ្លះ​ក្នុង​ទំនៀម​ក្សត្រ​ ​ដែល​បារគូ​យក​ស្លឹក​ព្នៅ​មក​ថ្វាយព្រះ​ករុណា​ជា​អម្ចាស់​សៀ​តនឹង​ព្រះកាណ៌​។​ ​នៅ​តំបន់​ខ្លះ​ ​ប្រជាជន​បាន​ជ្រើសរើស​យក​តែ​មែក​ព្នៅ​ប៉ុណ្ណោះ​ ​ដើម្បី​យកមក​ភ្ជាប់​យ័ន្ត​ទៅ​នឹង​មេដំបូល​ផ្ទះ​។​

​ព្នៅ​ ​ជា​ឈ្មោះ​ឈើ​ប្រភេទ​ស្លឹក​ហាង​ប្រហើរ​ ​ហើយ​ត្រួយ​ឬ​ស្លឹក​ព្នៅ​ខ្ចី​អាច​ប្រើ​ធ្វើជា​អន្លក់​ឬ​របោយ​បាន​។​ ​ផ្លែ​ព្នៅ​មាន​ជ័រស្អិត​នៅ​រុំ​គ្រាប់​។​ ​នៅ​ខ្ចី​មាន​រសហាង​ ​លុះដល់​ទុំ​ឡើង​សម្បុរ​លឿង​មាន​ក្លិនក្រអូប​ឈ្ងុយ​មានសាច់​ម៉ដ្ឋ​។​ ​ផ្លែ​ព្នៅ​ ​អាច​ប្រើ​ជា​ចំណី​ឬ​ជា​ថ្នាំកែរោគ​ប្រដិត​ជាដើម​។​ ​ព្នៅ​មាន​ច្រើន​ប្រភេទ​ផ្សេងៗ​គ្នា​ ​ដូចជា​ព្នៅ​ពងមាន់​ ​និង​ព្នៅ​សណ្ដាយ​ជាដើម​។​ ​នេះ​បើ​តាម​វចនានុក្រម​ខ្មែរ​ផ្ដល់​និយមន័យ​រុក្ខជាតិ​ព្នៅ​។​

​មិនមែន​មាននៅ​តែ​ក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​ទេ​ ​ដែល​ព្រះមហាក្សត្រ​ខ្មែរ​សៀត​ស្លឹក​ព្នៅ​មួយ​ទង​មាន​បី​ស្លឹក​នឹង​ព្រះកាណ៌​ ​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ថៃ​ ​ព្រះមហាក្សត្រ​ថៃ​ ​ក៏បាន​សៀត​ស្លឹក​ព្នៅ​របៀប​នេះ​ស្រដៀងគ្នា​ផង​ដែរ​។​ ​តាម​ការ​បកស្រាយ​ទូទៅ​ ​ការណ៍​សៀត​ស្លឹក​ព្នៅ​មួយ​ទង​មាន​បី​ស្លឹក​ ​គឺ​មានការ​ជាប់​ទាក់ទង​នឹង​ជំនឿ​និង​ការគោរព​ក្នុង​ព្រហ្ម​សាសនា​។​ ​ស្លឹក​ព្នៅ​មួយ​ទង​មាន​បី​ស្លឹក​តំណាង​ត្រៃវេទ​មកុដ​ពេជ្រ​ ​តំណាង​អាទិទេព​ ​មហានគរ​បី​ ​គឺ​ព្រះសិវៈ​ ​ព្រះវិស្ណុ​ ​និង​ព្រះព្រហ្ម​។​ ​ទង​មួយ​ស្លឹក​បី​ ​មានន័យ​ថា​ ​អាទិទេព​ទាំង​៣​អង្គ​ ​បង្រួម​ចូលគ្នា​នៅ​លើ​ទង​តែមួយ​ ​មិន​បែកគ្នា​បង្ហាញ​ពី​ការ​រួបរួម​សាមគ្គី​នៃ​អានុភាព​ ​សិរីមង្គល​ឈ្នះ​អស់​មារ​សត្រូវ​។​

​សម្រាប់​នរ​វិទូ​ ​អាំង​ ជូ​លាន​ ​ស្លឹក​ព្នៅ​ ​ពេល​ដែល​ទើបនឹង​លាស់​ ​គេ​ឃើញ​មួយ​សន្លឹក​ធំ​ដែល​ឈរ​តែងតែ​មាន​សន្លឹក​ពីរ​ទៀត​តូច​ជាង​នោះ​នៅ​ឯ​ផ្តេក​ទៅ​សងខាង​។​ ​ទង​មួយ​បែក​ជា​បី​សន្លឹក​ ​គេ​ប្រៀប​ទៅ​នឹង​ព្រះនេត្រ​ព្រះឥសូរ​ដែល​តែងតែ​មាន​បី​។​

​លោក​បញ្ជាក់​ថា​ ​ក្នុង​សង្គម​កម្ពុជា​សព្វថ្ងៃ​ ​ស្លឹក​ព្នៅ​ ​មាន​ប្រើ​តែ​ក្នុង​ទំនៀម​ក្សត្រ​។​ ​នៅ​ក្នុង​ព្រះបរមរាជវាំង​ក្រុងភ្នំពេញ​ ​ក៏មាន​ដើម​ព្នៅ​ដែរ​ ​ដ្បិត​ក្នុង​កិច្ច​ពិធី​ខ្លះ​ ​បារគូ​ត្រូវ​យក​ស្លឹក​ព្នៅ​មក​ថ្វាយព្រះ​ករុណា​ជា​អម្ចាស់​សៀ​តនឹង​ព្រះកាណ៌​។​

​សម្រាប់​មជ្ឈដ្ឋាន​ទូទៅ​នៅ​តំបន់​ខ្លះ​ ​គេ​ជ្រើសរើស​យក​តែ​មែក​ព្នៅ​ប៉ុណ្ណោះ​ដើម្បី​យកមក​ភ្ជាប់​យ័ន្ត​ទៅ​មេដំបូល​ផ្ទះ​។​ ​ចាស់ៗ​បុរាណ​ខ្មែរយើង​ដាំ​ដើម​ព្នៅ​ក្នុង​វត្តអារាម​ ​បច្ចុប្បន្ន​វត្តអារាម​ខ្លះ​ក៏មាន​ ​វត្តអារាម​ខ្លះ​ក៏​គ្មាន​ ​ខណៈ​ខ្មែរ​ពី​ជំនាន់​មុន​ជឿ​ថា​ ​ការ​ដាំ​ព្នៅ​ក្បែ​ផ្ទះ​ ​ដើម្បី​កា​ពារ​អមនុស្ស​ ​ខ្មោចបិសាច​ ​និង​សិរីមង្គល​ក្នុង​ភូមិ​ដ្ឋា​ន​។​

​ក្រៅពី​ស្លឹក​ព្នៅ​ក្នុង​ទំនៀម​ក្សត្រ​ ​នរ​វិទូ​ ​អាំង​ ជូ​លាន​ ​ចាប់អារម្មណ៍​ថា​ ​ផ្លែ​ព្នៅ​មិន​ត្រឹមតែ​អាច​ទទួលទាន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ ​តែ​ថែមទាំង​អាច​ប្រើ​ជា​ថ្នាំ​សម្រាប់​ព្យាបាល​រោគ​រាក​មួល​ជាដើម​ទៀត​ផង​ ​ជាពិសេស​ប្រភេទ​ព្នៅ​ ​«​ព្រះព្នៅ​»​។​ ​នៅ​ទស​វត្ស​១​៩​៦​០​ ​មាន​ឱសថការី​ទំនើប​ខ្មែរ​ម្នាក់​បង្កើត​ថ្នាំ​រាក​មួល​នេះ​ ​ដោយ​ប្រើ​ព្រះព្នៅ​ជា​មូលដ្ឋាន​ផ្សំ​ ​ហើយ​ឱ្យ​ឈ្មោះថា​ ​Mixture​ k​h​m​èr​e​។​

​ទោះ​យ៉ាងណាក៏ដោយ​ ​បច្ចុប្បន្ន​ ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​គេ​តែង​ប្រទះឃើញ​រុក្ខជាតិ​នេះ​ដុះ​នៅ​ក្នុង​បរិវេណ​ប្រាសាទបុរាណ​ ​និង​នៅ​តាម​ទីវត្ត​ ​ដែល​មាន​វ័យ​ចំណាស់​សល់​ពី​ជំនាន់ដើម​។​ ​ជាក់ស្ដែង​ ​សព្វថ្ងៃ​គេ​ឃើញ​វត្តមាន​ដើម​ព្នៅ​នៅ​ព្រះបរមរាជវាំង​ក្នុង​ក្រុងភ្នំពេញ​ ​នៅ​ប្រាសាទ​បាគង​ ​ប្រាសាទ​ភិ​មាន​អាកាស​ ​ប្រាសាទអង្គរ​ធំ​ជាដើម​។​ ​លោក​បណ្ឌិត​នរវិទ្យា​រូប​នេះ​ ​យល់ឃើញ​ថា​ ​វត្តមាន​ដើម​ព្នៅ​ ​ដែល​ឃើញ​មាននៅ​បរិវេណ​ប្រាសាទបុរាណ​នានា​នោះ​ ​មិនមែន​ជា​រឿង​ចៃដន្យ​នោះ​ទេ​ ​ពោល​គឺ​វា​អាច​ជា​ព័ស្តុតាង​នៃ​ជំនឿ​ដែល​នៅ​មាន​សេសសល់​ពីមុន​មក​៕​