Скачать или смотреть PAR0X - SENSİZ

Kızgın değilim sana, sadece biraz kırgınlık var içimde. Gittin, ama bende sana ait ne varsa hepsini aldın da gittin. Yarım bile kalamadım senin ardından. Yaralı bıraktın, yarsız bıraktın, aşksız bıraktın. Kesip alsan bu kadar acımazdı kalbim, bu kadar kanamazdı. Biliyordun sensiz yaralarımı saramazdım, sensiz nefes alamazdım, sensiz ben ağlayamazdım. Bile bile yaptın hepsini. Bile bile kestin nefesimi, bile bile kör karanlıklara attın sevgimi. Bir fırsatım olsa seninle konuşmak için, onca zamana rağmen sana olan sevgimin kat kat nasıl arttığını söylerdim önce, ondan sonra sormak isterdim, neden? Neden vazgeçtin benden? Neden kapkara boşluklara attın beni? Neden gecemi gündüz eden hoş sohbetlerinden, güzel gülüşlerinden mahrum bıraktın beni? Neden güzel kalbinden çıkarttın beni? Neden kalbinin sıcaklığını bana çok gördün de soğuk yerlere uzaklaştırdın beni? Yüreğine fazla mı geldim? Bütünü bırak bir yarım bile etmem ki sensiz. Kalbinin genişliğinde küçük bir noktaydım, sevgin neredeyse ben oradaydım, gönlünün aşk sularına aç bir goncaydım, ne olurdu izin verseydin de sana gül bahçesi olsaydım, ne renk istersen yapraklarımı o renge  boyardım, ne olurdu her yaprağımı geçeceğin yollara koysaydım, avcunun içine alıp mis gibi koklasaydın, sana o kadar güzel kokardım ki içine çekmeye doyamazdın. Ama izin vermedin işte.. Gezip gördüğüm her yer sendin, baktığımda da bakmadığımda da sen vardın. Diyar diyar uçardım ben, kanatsız kaldım. Yalansızdım, zararsızdım sana hep, ama sen kararsız kaldın. Yemyeşil bir ormandım sana, dalsız yapraksız kaldım, hep kış oldum senden sonra, baharsız kaldım. Selamsız sabahsız kaldım, cıvıl cıvıl öten kuşlara cevapsız kaldım. Bir yangın aldı her yerimi, duyarsız kaldım. Uçsuz bucaksızdım ama olmadığın her şeye umarsız kaldım, binlerce gezegen vardı gönlümde, topraksız kaldım, dünyasız kaldım; sırf sen yoksun diye. Her şey olabilirdik seninle, imkansız kaldın. Ne güzel kokunu taşırlardı bana, rüzgarsız kaldım. Koşa koşa gelirdim yanına dermansız kaldım, meğer sen olduğun için düşünebiliyormuşum ben, şimdi akılsız kaldım, bir güneştin bana, ışıksız kaldım. Huzur vardı sen varken, şimdi barışsız kaldım. Tüm sevgim merhametim sendeydi, vicdansız kaldım, dermanım sendeydi ama şifasız kaldım, terk edilmiş bir şehir oldum binasız kaldım. Kızgın değilim sana, sadece biraz kırgınım. Avaz avaz aşkını anlatan beni sessiz bıraktın, burası benim yuvam dediğim kalbinden attın ya, yersiz bıraktın. Yağmur sonrası açan bir gökkuşağıydım, renksiz bıraktın. Kokunu içime çekerken yaşadığını hisseden beni nefessiz bıraktın. Mutluluğundan başka bir gayem yoktu, sebepsiz bıraktın. Ruhumu da aldın gittin, bedensiz bıraktın. Sevginden başka bir şey istemeyen beni sevgisiz bıraktın. Seninle her şeye gücüm yeterdi, yetkisiz bıraktın. Her ne yapmış olursan ol, sen yaşadığım en güzel şehirsin, duyduğum en güzel şiirsin. İlk günkü gibi şirinsin. Başıma gelen en güzel iklimsin. Ben sana içimi döke döke bitiremem ki. Kızmıyorum sana, hâlâ hasret hâlâ sevgi doluyum. Çocuksun sen demiştin ya, büyüdüm ama sensiz büyüdüm. Özlüyorum ama sana söyleyemiyorum, kendi kendime konuşuyorum işte. Belki aklına bile gelmiyorum senin, ama bil ki sen benim aklımdan çıkmıyorsun, çıkmayacaksın da..