Скачать или смотреть پروین اعتصامی. ، شعر کتاب فارسی دوران مدرسه

پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات »
شمارهٔ ۸ - آرزوی مادر

*خلاصه داستان شعر:*

یک کشاورز پیر و پرتجربه، سالها با رنج و تلاش در دشتی زراعت میکرد.

او در طول عمرش با باد، خاک، آب و گل جنگیده بود تا گندمهایش را از آسیبها حفظ کند و خرمنی پربار برپا سازد. روزی در سحرگاهی سرد، سرمای شدید او را به لرزه انداخت. برای گرم کردن خود، شاخه های خشک و خاری از تاک پیرِ مزرعه جمع کرد و نزدیک خرمن آتش روشن کرد.

ناگهان پرنده ای که لانه اش در آن خرمن بود، با نگرانی فریاد زد: «ای کشاورز! تو روزها زحمت کشیدی تا این خرمن را جمع کنی، اما من هم در این مزرعه و خرمن خانه ای دارم.

اگر آتش را روشن کنی و باد آن را گسترش دهد ، نه تنها لانه من، که شاید تمام جهان را بسوزانی! من سالها در آرزوی ساختن این آشیانه بودم و اکنون که آن را یافته ام، نگذار با یک جرقه نابودش کنی.»

کشاورز با شنیدن سخنان پرنده، به فکر فرو رفت. پرنده ادامه داد: «هر موجودی در این دنیا آرزویی در دل دارد. تو که توانایی داری، به ناتوانان رحم کن؛ زیرا ترس از ناتوانی، جان ها را میآزارد.»

کشاورز از رفتار خود شرمسار شد و آتش را خاموش کرد. او دریافت که هر ذره از این جهان، خانه ای است برای موجودی که به آن وابسته است و باید در کار جهان، مهربانی و انصاف را فراموش نکرد.

*مضمون اخلاقی:*
این شعر بر اهمیت همدلی با موجودات ضعیف، احترام به حق حیات همه جانداران و توجه به آرزوهای پنهان هر قلب تأکید میکند. پروین اعتصامی با روایتی نمادین، یادآور میشود که انسان در پیاده کردن خواسته های خود، نباید حقوق دیگران را نادیده بگیرد.
با سپاس از توجه شما ❤️