Μιά ημέρα αφιερωμένη στις πέντε Άγιες Παρθένες . Πρώτη Ιούνη 2024.

Άγιες Πέντε Παρθένες.
Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαθωρίου (330 μ.Χ.) , ζούσε κάποιος Ιερέας Παύλος που ήταν πλούσιος και φιλοχρήματος και είχε μαζί του και πέντε κανονικές , δηλαδή παρθένες μοναχές που κατάγονταν από την Αργυρούπολη Ρεθύμνου , τις Μάρθα, Μαρία , Ενναθά, Θέκλα και Μαριάμνη , η περίοδος αυτή ήταν τα χρόνια των διωγμών πριν ακόμα οργανωθούν συστηματικά τα μοναστικά ιδεώδη και ήταν στολισμένες με την λαμπρότητα όλων των αρετών του Ανθρώπου. Όταν η φιλαργυρία του Ιερέα Παύλου έγινε γνωστή οι Πέρσες ζήτησαν, με την απειλή ότι θα τον θανατώσουν, ή να αρνηθεί αυτός και οι μαζί μ' αυτόν παρθένες τη θρησκεία του, ή να παραδώσει τους θησαυρούς του. Αυτός τότε, προτίμησε τον πλούτο και δέχτηκε τη θρησκεία των Περσών. Τις δε παρθένες , που αρνήθηκαν ν' ακολουθήσουν το προδοτικό παράδειγμά του και ν' αρνηθούν το Χριστό, έσφαξε ο ίδιος με τα χέρια του. Άλλα και εκείνος δεν πρόλαβε να χαρεί τον πλούτο του. Οι Πέρσες προκειμένου να πάρουν και τους θησαυρούς του τον έπνιξαν το επόμενο βράδυ. Το ξωκλήσι των 5 Αγίων Παρθένων που λειτουργούμε κάθε χρόνο μια φορά βρίσκεται στην καρδιά του ακρωτηρίου Ειρήνης (πρώην σπάθας) , πάνω από τις Μένιες , σε δύσβατη και παρθένα περιοχή αφού δεν υπάρχει μονοπάτι να σηματοδοτεί την παρουσία του και η μιάμισης ώρας διαδρομή που μετά από μια άκρως ενδιαφέρουσα πορεία η οποία περιλαμβάνει από το ξεκίνημα μας στην περιοχή «φυλαρέτα» μια διαδρομή μαδαρίστικη για μια ώρα μέχρι τον ακυσαρόλακο - μια κοιλάδα με ένα μοναδικό δάσος από ελαιόπρινους - γεμάτη από τα χαλάσματα παλαιότερων καταλυμάτων της περιοχής και απλών κτηνοτροφικών μητάτων και άλλη μισή από εκεί μέχρι τον προορισμό , ανταμείβει διπλά τον προσκυνητή που θα θελήσει να προσευχηθεί στον αμόλυντο αυτό τόπο και στο ουράνιο ξωκλήσι του . Η μυσταγωγία προετοιμασίας του Ναού από τη σκόνη και την απουσία ανθρώπινης παρουσίας και η λιτή αλλά πανηγυρική λειτουργία τις πρωινές ώρες της ημέρας με συντροφιά τις σχεδόν απόκοσμες χρωματιστές ακτίδες του Ήλιου που μας συντροφεύουν τις στιγμές του εκκλησιασμού μας δημιουργούν ένα μοναδικό ταξίδι στην πίστη και στην αγαλλίαση. Με πάντα παρούσα τη διάθεση για εξερεύνηση μπορεί κάποιος να ανακαλύψει το κατάλυμα ενός καλόγερου που ζούσε εκεί στο παρελθόν χωμένο σε ένα μικρό δασύλλιο καθώς επίσης τη συστάδα των ζωντανών θαρρείς βράχων που σαν ασάλευτοι σκοποί προστάτευαν το ξωκλήσι από τις επιδρομές των πειρατών , που ήταν ταυτόχρονα ο μελισσόκηπος και το ησυχαστήριο του στο οποίο προσευχόταν . Και τέλος μετά στο δρόμο της επιστροφής και αφού φτάσουμε στο πάλαι ποτέ αρχαίο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και ανάψουμε το κερί μας στη Χάρη του , κουρασμένοι και διψασμένοι από το δρόμο να απολαύσουμε το φιλόξενο κέρασμα του Πατέρα Αντώνιου και να εκφράσουμε τη χαρά μας για μια ημέρα «που τα είχε όλα» με τα ριζίτικα τραγούδια μας , στης Ιφιγένειας στην Καμάρα Καληδονίας.
Μουσική
1) Το τραγούδι της εισαγωγής είναι το "ανοίγω το στόμα μου"
του Μίκη Θεοδωράκη από τη συλλογή του "τα πάθη"
τραγουδισμένο από τον Κώστα Χατζή σε νεαρή ηλικία.
2) Στην Πτήση του Drone ακούγεται το Τραγούδι - Hallelujah (Αλληλούια)
σε μουσική του Leonard Cοhen.
3) Στη σύντομη πτήση των Αετών ( Καναβοί ή Βιτζήλες)
ένα μικρό κομμάτι από το τραγούδι "In the Mood for Love"
(Yumeji's theme) - Shigeru Umebayashi.
4) και τέλος από όλη την παρέα
ακούγετε το ριζίτικο "ίντά'χετε γυρού - γυρού".

Βίντεο - Μοντάζ και Επιμέλεια
αντώνιος καλατζάκης
[email protected]