ได้อะไร​ไปเมื่อสิ้นลมหายใจไปเเล้ว หลวงพ่อ​สมภพ​โชติ​ปัญโญ​

ธรรมะ​ยามเช้า​#วิปัสสนากรรมฐาน #ชีวิต​เเละ​ความตาย​#วิปัสสนากรรมฐาน #​ธรรมะ​ดับทุกข์​#พระอาจารย์สมภพโชติปัญโญ
..................................................................................
การเจริญมรณสติ ไม่ใช่คิดถึงความตาย แต่เป็นการเห็นการดับด้วยปัญญา

“ยิ่งเราอายุมากขึ้นเท่าใด เราก็จะพบเห็นความทุกข์มากขึ้น เห็นความตายมากขึ้น...”


อายุแก่มากเท่าไหร่...คนต้องเจ็บป่วยมากครั้ง...เห็นคนใกล้ชิดทั้งเจ็บและตายอยู่เสมอ





ความตายยังความเศร้าโศกให้มวลมนุษย์มาตั้งแต่ปฐมกาลถึงปัจจุบัน...

ความตายเป็นสัจจะ

เป็นหน้าที่...ของมนุษย์ทุกคนที่จะหลบเลี่ยงมิได้!

แม้เป็นเช่นนั้น หากจะมีมนุษย์สักกี่คนที่หวนรำลึกถึง ‘ความตาย’ เป็นคติเตือนใจ



วันหนึ่งพระองค์ตรัสถามพระอานนท์ว่า อานันทะ ดูก่อนอานนท์ เธอนึกถึงความตายวันละกี่ครั้ง
พระอานนท์กราบทูลตอบว่า นึกถึงความตายวันละเจ็ดครั้งพระเจ้าข้า
พระองค์ตรัสว่า ยังห่างมากอานนท์ ตถาคตนึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก...
แม้แต่พระพุทธเจ้ายังเฝ้าคิดถึงความตาย เพราะผู้ที่คิดถึงความตาย รู้ตัวว่าจะตายแล้ว
ย่อมไม่สั่งสมความชั่ว คอยปลีกตัวออกจากความชั่ว และมีอารมณ์ไม่หวั่นไหวในเมื่อความตายมาถึงแล้ว เพราะคิดอยู่ รู้อยู่เสมอแล้วว่าเราต้องตายแน่นอน...
ขอให้ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย โปรดค่อยอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด





“ดูกรอานนท์...เธอรำลึกและพิจารณาถึงความตายมากเท่าใด?” เป็นประโยคที่พระพุทธองค์ทรงดำรัสต่อพระอานนท์เถรเจ้า

“ข้าพเจ้ารำลึกถึงความตายวันละเจ็ดหนพระเจ้าค่ะ...” พระอรหันต์เจ้าผู้ได้ชื่อว่าทรงมีความทรงจำเป็นเลิศที่สุดในหมู่พระสาวกกราบทูล

“ไม่พอหรอกอานนท์”

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบ

“ควรพิจารณาเท่าใดถึงจะพอพระเจ้าค่ะ? ”

“เธอควรพิจารณาถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก...” คือถ้อยรับสั่งแห่งพระผู้บริสุทธิ์จากอาสวกิเลส และตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง

ที่กล่าวเกริ่นมานั้น เพื่อเป็นการยืนยันถึงความสำคัญของธรรมะอีกข้อหนึ่งในพุทธศาสนา ชื่อว่า ... ‘มรณานุสติ’ เรียกว่าพิจารณาถึงความตาย

การพิจารณาถึงความตายอยู่เสมอ มีคุณประโยชน์คือ ทำให้เราเป็นผู้ถึงพร้อมในความไม่ประมาท เพราะความตายไม่เลือกเวลา-สถานที่ หรืออายุขัยของมนุษย์ ว่าจะมากหรือน้อย คนรวยหรือคนจน...

ในโลกนี้ผู้ก้าวสู่ปรภพมีตั้งแต่อายุไม่กี่วันถึงเป็นร้อยปี...

ที่สำคัญคือ...เราไม่รู้ถึงวันตายของตัวเองว่าจะมาถึงในวินาทีใด?

หลังจากที่ภิกษุรูปที่ 1 กราบทูลพระผู้มีพระภาคแล้ว ภิกษุรูปอื่น ๆ จึงได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคถึงความคิดของตนในการเจริญมรณสติ ดังนี้

ภิกษุรูปที่ 2...พึงเป็นอยู่ตลอดวันหนึ่ง…
ภิกษุรูปที่ 3…พึงเป็นอยู่เพียงครึ่งวัน…
ภิกษุรูปที่ 4…พึงเป็นอยู่เพียงชั่วเวลาบริโภคบิณฑบาตมื้อหนึ่ง…
ภิกษุรูปที่ 5…พึงเป็นอยู่ชั่วเวลาบริโภคบิณฑบาตครึ่งหนึ่ง…
ภิกษุรูปที่ 6…พึงเป็นอยู่ชั่วเวลาเคี้ยวข้าว 4-5 คำแล้วกลืนกิน…
ภิกษุรูปที่ 7…พึงเป็นอยู่ชั่วเวลาเคี้ยวข้าวได้คำหนึ่งแล้วกลืนกิน

ภิกษุรูปที่ 8…พึงเป็นอยู่ชั่วเวลาหายใจออกแล้วหายใจเข้า หรือหายใจเข้าแล้วหายใจออก 

แหล่งข้อมูล
การเจริญมรณสติ ไม่ใช่คิดถึงความตาย แต่เป็นการเห็นการดับด้วยปัญญา
'มรณสติ'สิ่งที่พึงระลึกอยู่เสมอ เพื่อชีวิตไม่ประมาท จาก เดลินิวส์ออนไลน์
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
เพจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
มรณานุสติ