Een ode aan het oude Rotterdam

Dit zijn ze dan, de lyriek van het lied waarvan de artiest en naam tot op heden onbekend zijn gebleven:

Rotterdam, je geeft me altijd zo'n eindeloos gevoel. Alleen een Rotterdammer begrijpt wat ik bedoel.
Ik kan het niet verklaren. Het komt van binnenuit. Je bent ermee geboren, je raakt het nooit meer kwijt.
Waar ik ook ga, waar ik ook sta, waar ik ter wereld ook kwam, diep in mijn hart bleef een plaatsje apart voor jou, mijn Rotterdam.
Rotterdam, je geeft me altijd zo'n eindeloos gevoel. Alleen een Rotterdammer begrijpt wat ik bedoel.
Ik kan het niet verklaren. Het komt van binnenuit. Je bent ermee geboren, je raakt het nooit meer kwijt.
Ik voer naar Shanghai, ik voer naar Hawaï, naar China en ook naar Japan. Maar 'k was zo blij als een kind dat zijn moeder weer vindt.
Als ik jou dan weer zag, Rotterdam.
Rotterdam, je geeft me altijd zo'n eindeloos gevoel. Alleen een Rotterdammer begrijpt wat ik bedoel.
Ik kan het niet verklaren, het komt van binnenuit. Je bent ermee geboren, je raakt het nooit meer kwijt.
Je bent ermee geboren je raakt het nooit meer kwijt.