Mπουζούκι #14 Τα πείσματά σου τα κουτά

Με διασκεδάζει αυτό το «παιχνίδι», να σκέφτομαι ότι είμαι οργανοποιός την τάδε εποχή, τη δεκαετία του ’20, του ’30 και πως θα έφτιαχνα ένα όργανο άμα το έφτιαχνα τότε. Τι υλικά θα χρησιμοποιούσα, τι σχέδια και τι είδους κατασκευή. Πως θα φαινόταν, πως θα το αισθανόσουν στο χέρι και πως θα ακουγόταν;
Από πού θα αντλούσα έμπνευση και πως θα αφαιρέσω όλα εκείνα που δεν είχαν ακόμα συμβεί και όλους αυτούς που δεν είχαν ακόμα υπάρξει.
Και όταν τελειώσει σκέφτεσαι: θα υπάρχει σε 100 χρόνια από τώρα; Και πως θα μοιάζει; Και πως θα ακούγεται;
Κι αυτό λοιπόν είναι ένα τέτοιο όργανο στην κατηγορία «what if» εμπνευσμένο από τις κατασκευαστικές πρακτικές των δεκαετιών ’10 -’20 -’30.
Το σκάφος είναι από παλιά μουριά, το καπάκι από έλατο, το μπράτσο από μαόνι με κόντρες από κερασιά. Η διακόσμηση είναι από ασετόπαστα, ακρυλικό, ξύλινα φιλέτα και λευκό όστρακο.
Κλίμακα 66 εκ.

Και τα δυο μπουζούκια παίζονται με το #14, ενώ στην κιθάρα και τη δεύτερη φωνή ο ανεπανάληπτος Παναγιώτης Διαμάντης! Απολαύστε!