Γυρισμό απο τον καταράχτη Κουνουπίτσα 1...Return from the waterfall Kounoupitsa Arideas part one

Κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια της κατάφυτης χαράδρας πήραμε το μονοπάτι Μ2/12 μήκους 4,5 χιλιομέτρων που οδηγεί στον μεγάλο καταρράκτη.Η φύση χάρισε απλόχερα εδώ τα καλύτερα στοιχεία της, ένα εκπληκτικό βουνό δένδρα παντού και στις πιο απότομες πλαγιές και στη μέση να κυλά ο θερμοπόταμος ΄΄Τοπλίτσας΄Ανάβαση δύσκολη ανηφορική αλλά συνάμα πανέμορφη. Κίτρινα σημάδια μας οδηγούν, όσο ανεβαίνουμε η βλάστηση πυκνώνει. Οι αισθήσεις χαλαρές δέχονται τα δώρα του δάσους. Η υγρασία και το λασπερό μονοπάτι μας δυσκολεύουν. Ο βαθμός δυσκολίας στην αρχή της πεζοπορίας είναι μεγάλος λόγω της ανοδικής πορείας του μονοπατιού. Το μονοπάτι με το τετραγωνισμένο κόκκινο ταμπελάκι ( Μ2/ 12) μήκους 4,5 χιλιομέτρων θα μας οδηγήσει στον μεγάλο καταρράκτη σε υψόμετρο 960 μέτρων.Μετά από μια επίπονη ανηφόρα 40 λεπτών φθάσαμε σε ξέφωτο, απολαμβάνουμε τις μαγευτικές εικόνες που ξεδιπλώνονται μπροστά μας και κάτω χαμηλά την πεδιάδα της Αλμωπίας.Συνεχίζουμε, τώρα οδοιπορούμε σε καλλιεργημένα χωράφια με κερασιές ,καρυδιές και καστανιές. Βγήκαμε σε δασικό δρόμο, σε λίγο μπροστά μας ξεπροβάλλει φυλάκιο στρατιωτικό, φύλακας στα πέτρινα εκείνα χρόνια της δεκαετίας του ΄50. Πήραμε πορεία αριστερά.Τώρα μονοπάτι κατηφορικό φιδοσέρνεται ανάμεσα σε θάμνους και χαμηλή βλάστηση.Πλησιάζουμε στο ποτάμι,ακούμε το κροτάλισμα από τα λευκά βότσαλα της κοίτης και το μουρμουρητό που βγάζει το ποτάμι που κυλά αβίαστα . Αφεθήκαμε για λίγο στην ομορφιά του φαραγγιού.Βαδίζουμε δίπλα στο ποτάμι, το κελάρυσμα του νερού μας ταξιδεύει. Το παραποτάμιο οικοσύστημα εντυπωσιάζει με το πλήθος των ειδών που εκπροσωπούν την πανίδα και την χλωρίδα της περιοχής.Το ποτάμι συνεχίζει την αιώνια διαδρομή του, κατηφορίζει, υψώνει όχθες και ορίζει κοίτη, ξυπνά προσδοκίες, λειαίνει πέτρες.Μετά από 2 ώρες πορείας φθάσαμε στον προορισμό μας.
Under the perennial plane trees of the verdant ravine we took the path M2/12 length 4.5 km long that leads to the great waterfall. Yellow signs lead us, as we go up, the vegetation thickens. The senses are relaxed, they accept the gifts of the forest. Humidity and muddy path make it difficult for us. The degree of difficulty at the beginning of the hike is great due to the upward course of the path.The path with the squared red sign (M2/ 12) length of 4.5 km will lead us to the large waterfall at an altitude of 960 meters.After a painful climb of 40 minutes we reached a clearing, we enjoy the magnificent images that unfold in front of us and below low the plain of Almopia.We continue, now we travel in cultivated fields with cherry trees, walnuts and chestnuttrees. We went out on a forest road, just in front of us a military outpost, a guard in those stone years of the 1950s.We took a path to the left. Now a downhill path is lined between bushes and low vegetation. We approach the river, we hear the rattle of the white pebbles of the riverbed and the murmur that the river flows effortlessly. We were left for a while in the beauty of the gorge. We walk by the river, the clearing of our water travels. The tributary ecosystem impresses with the number of species that represent the fauna and flora of the area. The river continues its eternal path, descends, raises banks and sets a riverbed, awakens expectations, smooths stones. .