Jan Paweł II 1999/06/13

Podróż Papieża Jana Pawła II do Polski, czerwiec 1999, Pielgrzymka Roku 2000, Warszawa Praga

O godz. 18.40 samochód papieski opuścił Radzymin i udał się do Warszawy. Ojciec Święty przez cały czas jechał w «papamobilu», ponieważ wzdłuż 20-kilometrowej, po obu stronach odświętnie przybranej drogi stali ludzie. Powiewały flagi papieskie, polskie i maryjne, rozpięte były transparenty z napisami: «Ojcze Święty, błogosław rodziny nasze», «Abyśmy byli jedno, podajmy sobie ręce», «Dzielmy się chlebem, dzielmy się niebem», «Ojcze Święty, wszystkie dzieci Cię kochają», «Witaj, Nauczycielu wolności, witaj, Pielgrzymie nadziei» itd.
Wizyta Jana Pawła II w diecezji warszawsko-praskiej była pierwszą w jej kilkuletniej historii, ale na terenie obecnej diecezji Papież już przebywał 17 czerwca 1983 r., odprawiając Mszę św. na Stadionie Dziesięciolecia, oraz 8 czerwca 1991 r., inaugurując w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa prace II Synodu Plenarnego.
Do katedry św. Floriana na warszawskiej Pradze Ojciec Święty przybył o godz. 19.10. Liturgia Słowa odbyła się na placu przed świątynią przybraną w biało-czerwone barwy, krzyż papieski, krzyż Virtuti Militari 1920 oraz obraz Patronki diecezji, Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku. Obok barw narodowych nawiązujących do Cudu nad Wisłą rzucały się w oczy flagi papieskie spływające z katedralnych wież — symbol więzi Polski ze Stolicą Apostolską. Na przy kościelnym skwerze, na przyległych ulicach i w parku zgromadziło się ok. 100 tys. ludzi.
W przemówieniu powitalnym bp Kazimierz Romaniuk nawiązał do historycznej bitwy na przedpolach Warszawy, która «uratowała całą ówczesną Europę przed zalewem komunizmu». I dodał: «Za Cud nad Wisłą wypadło tej części Warszawy i okolic ponosić przykre konsekwencje. Przez prawie 50 lat po II wojnie światowej pomijano nas świadomie w planach rozwoju gospodarczego kraju, zaś o Cudzie nad Wisłą nie wolno było ani mówić, ani pisać. Twoją obecnością wśród nas czujemy się dziś, ukochany Ojcze Święty, zaszczyceni, podniesieni na duchu i dowartościowani za lata poniżenia i upokorzeń». W homilii poświęconej Eucharystii, która buduje Kościół, Jan Paweł II mówił także o uczestnictwie we Mszy św., o świętowaniu niedzieli, o czci Najświętszego Sakramentu. Nawiązując do wydarzeń z 1920 r., powiedział: «Było to wielkie zwycięstwo wojsk polskich — tak wielkie, że nie dało się go wytłumaczyć w sposób czysto naturalny i dlatego zostało nazwane Cudem nad Wisłą».
Po zakończeniu spotkania o godz. 20.20 Ojciec Święty nawiedził katedrę, gdzie pobłogosławił kamienie węgielne pod Diecezjalne Seminarium Duchowne na Pradze, pod pomnik roku 1920 w Radzyminie i pod Izbę Pamięci gen. Hallera, korony dla obrazu Matki Bożej hallerowskiej z Mińska Mazowieckiego oraz poświęcił dzwony do nowego klasztoru sióstr karmelitanek w Osinach koło Mińska Mazowieckiego.



Źródło: Ks. Czesław Drążek SJ
https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/...