تحلیل تاریخی عناوین اناجیل اولیه: نقدی بر دیدگاه دکتر مهرداد فاتحی

اناجیل اولیه، شامل متی، مرقس، لوقا و یوحنا، به طور گسترده به عنوان متونی بدون عناوین مشخص در زمان نگارش اولیه خود در نظر گرفته می‌شوند. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که در نسخه‌های اولیه این متون، نام نویسنده یا عنوانی که متن را به فرد خاصی نسبت دهد، وجود نداشته است. پدران کلیسا در قرن دوم میلادی، مانند ایرنائوس، برای نخستین بار به شکل رسمی اناجیل را به نویسندگان مشخصی نسبت دادند، احتمالاً برای تثبیت هویت و اعتبار این متون در برابر متون غیریکسان یا غیرقانونی. این فرآیند انتساب عناوین به دلایل الهیاتی و دفاعی در برابر منتقدان و برای ایجاد انسجام در متون مقدس کلیسا رخ داده است. همچنین نسخه‌های خطی قدیمی، مانند پاپیروس‌های قرن دوم، حاکی از آن است که عناوین رایج کنونی بعدها به این متون اضافه شده‌اند. بنابراین، دیدگاه غالب در پژوهش‌های معاصر این است که عناوین اناجیل یک پدیده ثانویه و محصول سنت‌های کلیسایی‌اند.