Скачать или смотреть অধ্যায় 02 ।। শ্লোক 33 ।। শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা সংস্কৃত শ্লোকৰ অসমীয়া সৰল অনুবাদ ।। গীতাৰ্থ কথন ।।

শ্লোক নং ২.৩৩

অথ চেৎ ত্বমিমং ধৰ্ম্যং সংগ্ৰামং ন কৰিষ্যসি।
ততঃ স্বধৰ্মং কীতিং চ হিত্বা পাপমৱাপস্যসি।।৩৩।

শব্দাৰ্থঃ

অথ= পাছে, চেৎ=যদিহে, ত্বম= তুমি, ইমং=এই, ধৰ্ম্যং= ধৰ্মীয় নীতিৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত, সংগ্ৰামং= সংগ্ৰাম, যুদ্ধ, ন= নহয়, কৰিষ্যসি= কৰিবা, ততঃ= তেতিয়া, স্বধৰ্মম= স্বধৰ্ম, কীতিং= যশস্যা, সুনাম, চ=আৰু, হিত্বা= হেৰুৱাই, পাপম= পাপ, অৱাপষ্যসি=লাভ কৰিবা।

সৰলাৰ্থঃ

পিছে, যদিহে তুমি এই ধৰ্ম সমৰ্থিত সংগ্ৰামখন নকৰা তেতিয়াহলে তুমি তোমাৰ স্বধৰ্ম আৰু কীৰ্তি হেৰুৱাই পাপহে লাভ কৰিবা।

সৰল পদ্য ভাঙনিঃ

অথবা যদিহে পাৰ্থ হেন ধৰ্ম সমৰ্থিত
সংগ্ৰাম নকৰা হেলা কৰি।
তেবে হেৰা পাৰ্থ তুমি স্বধৰ্ম কীৰ্তিক নাশি
পাপ সাগৰত ৰৈবা পৰি।।২.৩৩।।

শ্লোকভাগৰ সৰল ব্যাখ্যাঃ

এইখিনিতো সত্য কথাই যে কুৰুক্ষেত্ৰ ধৰ্মক্ষেত্ৰ, অৰ্থাৎ কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধ ধৰ্ম সমৰ্থিত যুদ্ধ। ভীষ্ম ডাঙৰ ভকত হ'ব পাৰে, মহাজ্ঞানী হ'ব পাৰে, বয়োবৃদ্ধ হ'ব পাৰে, কুৰুবংশৰ সকলোৰে পৰম শ্ৰদ্ধেয় হ'ব পাৰে, কিন্তু ভীষ্মৰো ভুল আছে। ভীষ্মই যি ভীষণ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে সেইটো নিজৰ পিতৃৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে কৰিলে, সেইফালৰপৰা সেইটো ঠিকেই আছিল বুলি ধৰিলেও (মহাভাৰত ভালকৈ পঢ়া নাই যদিও) তাকে কৰিবলৈ ভীষ্মই আজীৱন ব্ৰহ্মচৰ্য লোৱা, কুৰুসিংহাসনত নবহা, যি বহিব তাক ৰজা বুলি মানিব বুলি ইমানবোৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাছিল বুলি ভাব হয়,তাতে তেওঁৰ পিতৃৰ যি আশা পুৰণৰ বাবে এই প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে সিও অবৈধ আছিল। (বৈদিক বিধানত বিবাহ বংশ ৰক্ষাৰ বাবেহে। ভীষ্মহেন ৰাজকোঁৱৰ থাকোঁতে শান্ত্বনুৰ পুনৰ বিবাহ বৈধ হবনে?

ঠিক তেনেকৈ দ্ৰোণাচাৰ্য, কৃপাচাৰ্য, কৰ্ণ আদিৰো ভুল হৈছিল। কাৰণ আততায়ীৰ ছয়োটা দোষতে দোষী হোৱাৰ পাছতো এওঁলোকে সেই দুৰাচাৰী পাপীসকলৰ সংগ ত্যাগ কৰা নাছিল, অথচ তেওঁলোকৰ হৈ যুদ্ধহে কৰিবলৈ আহিছিল, সেয়ে কুৰুক্ষেত্ৰ ধৰ্মক্ষেত্ৰ। কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধ ধৰ্ম সমৰ্থিত যুদ্ধ । আনহাতে ক্ষত্ৰিয় হিচাপে অৰ্জুনৰ স্বধৰ্ম হ'ল অনাচাৰী, অত্যাচাৰী, পাপীসকলক নিপাত কৰা। এইবোৰ কৰিব নোৱাৰিলে ক্ষত্ৰিয়ৰ স্বধৰ্মৰ নামত কলংক হ'ব, পাপ হ'ব।
তাতে আকৌ গান্ধীৱধাৰী অৰ্জুন বুলি, শিৱৰ পৰা পাশুপাত অস্ত্ৰ লাভ কৰা বুলি, গুৰু দ্ৰোৰ্ণাচাৰ্যৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰা বুলি, খাণ্ডৱ দাহ কৰা বুলি, মহা ধনুৰ্ধৰ বীৰ হিচাপে অৰ্জুনৰ খ্যাতি ভাৰত বিয়পা আছিল। এতিয়া যুদ্ধ কৰি, মহাভাৰতৰ যুদ্ধত জয়লাভ কৰি সেই সুনাম ৰক্ষা নকৰিলে, তেওঁৰ পূৰ্বৰ সুনামখিনিও পানী হৈ নপৰিবনে?

ডাঙৰ কথা, এই ধৰ্ম সংগ্ৰাম নকৰিলে অৰ্জুনৰ পাপহে হ'ব। আগতে অৰ্জুনে এই কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধ কৰিলেহে পাপ হ'ব বুলি প্ৰথম অধ্যায়ত ভগৱানক বুজাইছিল, এতিয়া ভগৱানে ওলোটাই অৰ্জুনক কৈছে, এই সংগ্ৰাম নকৰিলেহে পাপ হ'ব। কিয় বাৰু?
কাৰণটো সম্পূৰ্ণ যুক্তিসংগত। কাৰণ দুৰ্যোধন আৰু তেওঁৰ সাংগোপাঙ্গসকলে শকুনিৰ দেউতাককে ধৰি ৯৯ জন ভাতৃক অনাহাৰে হত্যা কৰাৰপৰা আৰম্ভ কৰি পাণ্ডৱৰ ওপৰত যিবোৰ অবৰ্ণনীয় অত্যাচাৰ চলালে যেনে জতুগৃহ দাহ, দ্ৰৌপদীৰ বস্ত্ৰ হৰণ ইত্যাদিৰ তুলনা হয়তো ভাৰতবৰ্ষৰ অন্য ঠাইত নোলাব। ইমানখিনিৰ পাছতো পাণ্ডৱে বনবাসৰ পৰা আহি মাত্ৰ পাঁচখন গাওঁ বিচাৰোঁতে দুৰ্যোধন তাতো মান্তি নহ'ল। বেজীৰ আগত উঠা মাটিকণ পাবলৈকো যুদ্ধ কৰিব লাগে। তেন্তে দুৰ্যোধনৰ উদ্দেশ্য কি? পাণ্ডৱক নিপাত কৰাই নহয় জানো?
গতিকে পাণ্ডৱে যি যুদ্ধ কৰিছিল সেই যুদ্ধ ধন সম্পত্তি লাভৰ আশাত কৰা নাছিল, ৰাজ্য লাভৰ আশাত কৰা নাছিল;কেৱল আত্ম ৰক্ষাৰ বাবেহে কৰিছিল।
এই যুদ্ধ অৰ্জুনে ইচ্ছাকৃতভাৱে কৰাও নাছিল। কৰিছিল ভগৱানৰ আদেশ ৰক্ষাৰ বাবেহে।
#jogotboniya #vagwotpth #unfrezzmyaccount #vagwotpth #jogotboniya #universe #knowledge #জ্যোতিময় #astro #bpositive #astrology