Mariusz Gładzik, Zapach prochu i lawendy, recenzja

„Zapach prochu i lawendy” to jedna z tych powieści, której fabuła, bohaterowie i poruszane problemy potrafią na długo zapisać się w pamięci czytelnika. Na kartach swojej powieści Mariusz Gładzik przedstawia czytelnikom historię swojego dziadka Józefa, który urodził się na Wołyniu. Choć jego rodzina była bardzo biedna, jej członkowie darzyli się miłości i szanowali. Mieszkając w małej wsi na wschodzie II Rzeczpospolitej, od najmłodszych lat uczył się pracy, wpajano mu szacunek dla wszystkich ludzi bez względu na ich narodowość, czy status społeczny. Mimo wielu dramatycznych przeżyć chłopiec odznaczał się pogodą ducha oraz życzliwością do ludzi i zwierząt. Bardzo duży wpływ na jego życie miała Marusia, dziewczyna narodowości ukraińskiej, którą poznał w okresie dzieciństwa. Z biegiem lat przyjaźń przerodziła się w miłość między nimi. Życie zakochanych uległo zmianie, gdy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa, a ich mała ojczyzna padła łupem Sowietów. Dla Józefa, jego rodziny i przyjaciół przyszły bardzo trudne czasy, gdy wartości i zasady, w jakich się wychowali i w które wierzyli, zostały wystawione na ciężką próbę.

Zapraszam do odwiedzenia mojego Bloga -
https://ksiazkowawieza.blogspot.com/
Facebooka - / ksiazkowawieza
Instagrama - / ksiazkowawi.
Wszystkie recenzje i teksty publikowane na moim blogu Książkowa Wieża, jak również filmiki publikowane na niniejszym kanale YouTube, są owocem mojej ciężkiej pracy i dziesiątek godzin przed komputerem, dlatego też jeśli chcesz użyć lub wykorzystać w dowolny sposób - zapytaj.