Το παράδοξο της ασφάλειας: Προστατεύοντας τον εαυτό μας στην απομόνωση

Τι γίνεται αν τα ίδια τα μέτρα που παίρνουμε για να διασφαλίσουμε τη ζωή μας είναι αυτά που μας εμποδίζουν να ζήσουμε πραγματικά;

Σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με την ασφάλεια και την προβλεψιμότητα, είναι εύκολο να εγκλωβιστούμε σε ρουτίνες και να αποφύγουμε οτιδήποτε ενέχει κινδύνους. Απορρίπτουμε νέες ευκαιρίες, αποφεύγουμε τις άγνωστες εμπειρίες και χτίζουμε τείχη για να προστατευτούμε από τον πιθανό πόνο. Ενώ αυτές οι ενέργειες μπορεί να προσφέρουν μια αίσθηση ασφάλειας, δημιουργούν επίσης ένα φράγμα ανάμεσα σε εμάς και τον πλούτο της ζωής.
Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι, υπερπροστατεύοντας τον εαυτό μας, συχνά χάνουμε τις ίδιες τις εμπειρίες που φέρνουν χαρά, ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Οι πιο ικανοποιητικές στιγμές της ζωής συχνά προέρχονται από το να μπαίνουμε στο άγνωστο, να αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευάλωτος.
Το να αγκαλιάζουμε την αβεβαιότητα δεν σημαίνει ότι ενεργούμε απερίσκεπτα. Σημαίνει να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή είναι εγγενώς απρόβλεπτη και ότι η υπερβολική θωράκιση του εαυτού μας μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα. Με το άνοιγμα σε νέες εμπειρίες, προσκαλούμε την ανάπτυξη, εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας και επανασυνδεόμαστε με την ουσία του τι σημαίνει να είσαι ζωντανός.

Ψυχολογικές μελέτες δείχνουν ότι το να βγαίνουμε από τη ζώνη άνεσής μας ενισχύει την προσωπική μας ανάπτυξη και την ευτυχία. Η αντιμετώπιση των φόβων ενεργοποιεί τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου μας, οδηγώντας σε αυξημένα κίνητρα και ικανοποίηση. Η τρωτότητα, σύμφωνα με την ερευνήτρια Brené Brown, είναι η γενέτειρα της αγάπης, του ανήκειν, της χαράς, του θάρρους και της δημιουργικότητας.

Ήρθε η ώρα να επανεξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους υπερπροστατεύουμε τη ζωή μας και, με αυτόν τον τρόπο, αποσυνδεόμαστε από την αληθινή ουσία της ζωής. Αφήνοντας τον υπερβολικό έλεγχο και αγκαλιάζοντας τις αβεβαιότητες της ύπαρξης, ανοίγουμε τους εαυτούς μας σε έναν κόσμο δυνατοτήτων.

Ας γκρεμίσουμε τα τείχη που έχουμε χτίσει, ας βγούμε με θάρρος σε νέες εμπειρίες και ας αρχίσουμε να ζούμε τη ζωή στο έπακρο.