Скачать или смотреть Today, 28,June. 2022

https://www.rohingyaforum.com/post/ရ-...

ရိုဟင်ဂျာ၊ မာမာ၊ ရခိုင်၊ မို၊ ကမန်၊ ကရင်နီ၊ မိုဂ်၊ ချာမ၊ ချင်း စသဖြင့် လူတိုင်းဖတ်သင့်တယ်။

ရိုဟင်ဂျာများသည် ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် အဓိက လူမျိုးစုဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ရခိုင်ပြည်နယ် အာဏာပိုင်များ၏ ရာဇ၀တ်မှုများအတွက် ဒုက္ခသည်များနှင့် ခိုလှုံခွင့်ရှာဖွေသူများအဖြစ် ကမ္ဘာအနှံ့ ပျံ့နှံ့လျက်ရှိသည်။ ရိုဟင်ဂျာများသည် ရာဇ၀တ်မှုများနှင့် စနစ်တကျ လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုများကြောင့် ၁၉၇၈ ခုနှစ်ကတည်းက အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများသို့ ထွက်ပြေးလာခဲ့ကြသည်။ ရိုဟင်ဂျာ လူမျိုးတုံး သတ်ဖြတ်မှု ကို ၁၉၇၈ ခုနှစ်တွင် စတင်ခဲ့သည်။ လွတ်လပ်ရေးနေ့ ကို မြန်မာနိုင်ငံ တဝှမ်းရှိ ရိုဟင်ဂျာ အပါအဝင် တိုင်းရင်းသား နောက်ခံ အားလုံး က ကျင်းပ ကြသည်။ ၁၉၄၈ ခုနှစ် ဇန်န၀ါရီလ ၄ ရက်နေ့ နံနက် ၄ နာရီ ၂၀ မိနစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံသည် ဗြိတိသျှတို့ထံမှ လွတ်လပ်ရေးရရှိခဲ့သည်။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံတဝှမ်းလုံးရှိ ဗမာလူမျိုးစုများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် စည်းရုံးလှုံ့ဆော်ခဲ့သော ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းက မြန်မာနိုင်ငံကို ဖြုတ်ချခဲ့သည်။ ၁၉၇၃ ခုနှစ်တွင် ပြည်ထောင်စု ဆိုရှယ်လစ်သမ္မတ မြန်မာနိုင်ငံတော်သည် ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် ဘာသာရေးနှင့် လူမျိုးရေး နောက်ခံကို ကိုယ်စားပြုသည့် အမည်ပေးခြင်းဖြင့် ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဖျက်ဆီးမည့် အစီအစဉ်သစ်ကို ကြေငြာခဲ့သည်။

ရေးသားသူ- Mr Salemul Kalam
ရက်စွဲ : ဇွန်လ 27 ရက် 2022

ရခိုင်အသိုင်းအဝိုင်းသည် အခြားလူမျိုးစု သို့မဟုတ် မွေးရပ်မြေကို မုန်းတီးရန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖိအားများအောက်တွင် ရှိနေသည်။
ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ ပြည်သူအများစုသည် ဆင်းရဲနွမ်းပါးပြီး လယ်ယာလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေကြဆဲဖြစ်သည်။ လူတွေဟာ သူတို့ရဲ့ အခြေခံလိုအပ်ချက်တွေအတွက် နေ့စဥ် ရုန်းကန်နေကြရပါတယ်။

ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းက ပြည်သူတွေကို မြန်မာနိုင်ငံအနှံ့ သွားလာခွင့်မပြုပါဘူး။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ကန့်သတ်ချက်များ၊ အာဏာပိုင်များထံမှ ခွင့်ပြုမိန့် လျှောက်ထားရန် လိုအပ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကိုလိုနီခေတ်နှင့် အာရုံစူးစိုက်မှုဇုန်တွင် နေထိုင်ကြပြီး ဗမာစစ်တပ်၏ ကျွန်များကို မသိလိုက်ကြပေ။

တပ်မတော်ကို နိုင်ငံရေးသမားများ၊ သတင်းစာဆရာများနှင့် ကျေးရွာလူကြီးများ ဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး တပ်မတော်၏ ညွှန်ကြားချက်ဖြင့် စစ်တပ်က အသုံးပြုနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ရွာရှိလူများသည် လမ်းများပေါ်တွင် မီးမရှိသော အမှောင်ထဲတွင် နေထိုင်ကြသည်။
တပ်မတော်သည် ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ ပြည်သူများ၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာများကို လုယက်ကာ ဆင်းရဲသူများကို ချေမှုန်းရန်အတွက် စီးပွားရေးသမားများကို ထောက်ပံ့ပေးကာ ဆင်းရဲသားများကို နေ့စဉ် စားနပ်ရိက္ခာ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ရေခဲသေတ္တာ သို့မဟုတ် အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများကို တစ်ရက်လျှင် 24 နာရီ အားမသွင်းပါ။ အလားတူ ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ မြို့အများစုမှာလည်း လျှပ်စစ်မီး မရရှိကြပေ။ လူတွေဟာ နောက်နေ့အတွက် သူတို့ရဲ့ အသား ဒါမှမဟုတ် ငါးတွေကို မကယ်တင်နိုင်တော့ဘဲ လူတိုင်းနေ့စဥ်စားတဲ့ အစားအစာတွေကို စဉ်းစားဖို့ လိုပါတယ်။ ဒုတိယ၊ ၎င်းသည် လွတ်လပ်စွာ သွားလာခွင့်ကို ကန့်သတ်ထားပြီး တပ်မတော်၏ မိသားစုဝင်များနှင့် ၎င်းတို့၏ ဆက်နွှယ်သူများ ကဲ့သို့သော တပ်မတော်သားများအားလုံး တန်းတူညီမျှ အခွင့်အရေးရရှိရေး ကန့်သတ်ထားသည်။

ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် နေထိုင်သူအများစုသည် စစ်အစိုးရ၏ ကြိုးကိုင်ခြယ်လှယ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ၁၉၇၄ ခုနှစ်တွင် “ရခိုင်ပြည်နယ်” ဟူသော အမည်သစ်ဖြင့် အစားထိုးခဲ့ပြီး ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်များတွင် စစ်အစိုးရက တရားဝင်ကြေညာခဲ့သော ရခိုင်အမည်ကို မည်သူမျှ မမေ့သင့်ပေ။ စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး နေဝင်းသည် ၎င်းတို့၏ ကိုလိုနီပြုမှုအောက်တွင် နိုင်ငံတော်ကို ထိန်းချုပ်ရန်နှင့် နိုင်ငံတော်၏ ဌာနေတိုင်းရင်းသားများအပေါ် စစ်ရေးအရ စစ်ဆင်ရေးများစွာ လုပ်ဆောင်ရန် စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေဝင်းက ရခိုင်ပြည်နယ် အမည်ကို လက်နက်အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

ရိုဟင်ဂျာ မာမာ၊ ရခိုင်အရိုး ကမန်၊ ကယား၊ မိုဂ်၊ တခါတရံတွင် ချင်းနှင့် အခြားဌာနေတိုင်းရင်းသားလူမျိုးများသည် ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် ခွဲခြားဆက်ဆံခံရပြီး မတူညီကြပေ။ ထို့အပြင် ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ ရိုဟင်ဂျာများအပေါ် အမုန်းပွားစေမည့် အမုန်းတရားများကို ရခိုင်ပြည်နယ်ဟု အမည်ပေးကတည်းက စနစ်တကျ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများဖြင့် ကောင်းမွန်စွာ စည်းရုံးခဲ့သည်။ ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ အစိုးရအရာရှိများ၏ မှားယွင်းသော အယူဝါဒများနှင့် အချက်အလက်များကြောင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လွှမ်းမိုးမှုရှိသည်။

ဥပမာအားဖြင့် ရခိုင်လူမှုအသိုက်အဝန်းများသည် ပညာရေးဆိုင်ရာအခွင့်အရေးများ၊ ပြည်ပတက္ကသိုလ်များတွင် ပညာသင်ဆုအခွင့်အရေးများ၊ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း လွတ်လပ်စွာသွားလာခွင့်နှင့် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အရေးများနှင့် လူမှုရေးအရ ဆုံးရှုံးနေကြရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရှိ အခြားပြည်နယ်များနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက နိုင်ငံတော်အတွင်းရှိ ပြည်သူများသည် နောက်ကျကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးပြီး ကလေးများကို အဝတ်မဝတ်ဘဲ ရွှံ့နွံထဲ ဆော့ကစားခွင့်ပေးခြင်းသည် တပ်မတော်အစိုးရနှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိ အာဏာရှင်များလက်ထက်တွင် ၎င်းတို့၏ မိသားစုနှင့် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားအတွက် လုပ်ဆောင်နေသော ရခိုင်ပြည်သူလူထုကို ရည်ရွယ်သည့် အစီအစဉ်ဖြစ်သည်။

ရခိုင်ပြည်နယ်ရှိ ရိုဟင်ဂျာများ၏ ရပိုင်ခွင့်များကို အင်အားသုံး သို့မဟုတ် အန္တရာယ်ရှိသော လက်နက်ဖြင့် သိမ်းယူ၍ မရနိုင်ကြောင်း ရခိုင်ပြည်သူများက သုံးသပ်သင့်သည်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ဒီမြေဟာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစု တွေ နဲ့ နိုင်ငံသား တွေ ပါ ။
၁၉၄၈ ခုနှစ် ကုလသမဂ္ဂလူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်းအရ ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းရှိ ပြည်သူများနှင့် နိုင်ငံသားများ၏ ရပိုင်ခွင့်များသည် ရခိုင်စစ်တပ် သို့မဟုတ် စစ်အစိုးရ၏ ဖိနှိပ်မှုမှ ကင်းဝေးစေရမည်။