قحطی بنگال : جنایات وینستون چرچیل در جنگ جهانی دوم

حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
  / deeppodcastiran  

Instagram:   / deep.podcast  
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
ــــــــــــــــــ
Music from #InAudio: https://inaudio.org/
“Sad Emotional Piano”ـ
Track: ottoman empire – Musica por la Face / ( https://musicaporlaface.com)
License: Creative Commons CC BY – ND 4.0 atttribution-Noderivatives
ـــــــــــــــــــــــــــــ
videos by BBC World Service
ــــــــــــــــــــــــــــ
قحطی بنگال: جنایات وینستون چرچیل در جنگ جهانی دوم
ولی قبل از هر چیزی ببینیم اصلا (بنگال) کجاست. اسمِ منطقه رو ما قبلا شنیدیم معروف ترین موجود این منطقه (ببر بَنگال) یا به قول مردم محلی ببرِ بِنگاله.
در سال 1943 شبه قاره هندوستان بخشی از امپراتوریِ بریتانیای کبیر بود. فرمانده این منطقه ژنرال آرشیبالد واوِل بود – Archibald Wavell . این ژنرال قبلتر فرماندهی مناطق شمال آفریقا و خاورمیانه رو بر عهده داشت. منطقه بنگال در راج بریتانیا – (بنگال غربی، ادیشا، بیهار و بنگلادش) رو تشکیل میدادن. این منطقه تقریبا 239 هزار کیلومتر مساحت داره یعنی تقریبا این منطقه هم اندازه کشورِ انگلیسه. مهمترین و پر جمعیت ترین شهرِ بنگال، کلکته است که اون زمان 2 میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت داشت. کلِ جمعیت بنگال در حدود 60 میلیون نفر بود.
حالا قحطی یعنی چی: قحطی به موقعیتی گفته میشه که غذای کافی برای بخشی از جامعه وجود نداشته باشه ، به طوریکه باعث بیماری و مرگ افراد بشه
اما این تعریف یک چیز رو به ما نمیگه، خوب بله کاملا مشخصه که قحطی باعثِ مرگ و میر میشه ، اما چه چیزی باعثِ قحطی میشه؟ در ادامه همین ویدیو میبینیم که این مبحث اونقدرها هم ساده نیست و میشه از چندین جنبه مختلف بررسی‌ش کنیم.
قبل از سال 1943، بنگال دو بار درگیر قحطی های وحشتناک شده بود. اولین بار در سال 1770 میلادی و دومین بار بین سالهای 1873 تا 1874 میلادی. قحطیِ سالِ 1770 به خاطرِ خشک شدن زمین های کشاورزی بود. دو سال قبلتر یعنی در سال 1768 بارش باران به شدت پایین بود و محصولی از دل زمینهای کشاورزی رشد نکرد. در اوایل سال 1769 قیمت مواد خوراکی به شدت افزایش پیدا کرد چنین چیزی برای مردم محلی رسما یک فاجعه بود همزمان حاکم بنگال یعنی سراج الدوله ، کلی مالیات برای مردم منطقه در نظر گرفته بود. این قحطی و خشکسالی تا پایان سال ادامه پیدا کرد. گرسنگی باعث مرگ تعداد زیادی از مردم شد و همزمان بیماری های همه گیر به جونِ مردمِ گرسنه افتاد. در نهایت قحطی در سال 1772 خاتمه پیدا کرد در جریان این قحطی تقریبا 10 میلیون نفر از مردم بنگال جونشون رو از دست دادن که یک سومِ جمعیت اون زمان بنگال بود.
یکی دیگه از دلایل قحطیِ سال 1873 کاهش واردات مواد غذایی از (بِرِمه) بود که امروزه به میانمار شهرت داره. میانمار هم در اون دوران تحت کنترل بریتانیا بود. اون زمان انگلیسی ها اقداماتی انجام دادن تا این قحطی مهار بشه اما 70 سال بعد که دوباره قحطی اتفاق افتاد انگلیس نتنها کمک نکرد که خودش هم یکی از عوامل اصلی قحطی در بنگال شد.
«قحطیِ بنگال در سال 1943 به هیچ عنوان ارتباطی به خشکسالی ندارد، بلکه دلیل اصلی این قحطی سیاست های ضعیف و شکست خورده در دوران استعمارگری انگلیسی ها بود»
داستان قحطی بنگال هیچگاه به نتیجه قطعی نرسید و هنوز دانشمندان در حالِ تحقیق بر روی این موضوع هستن که چی شد این قحطی اتفاق افتاد و چرا کنترل نشد و در نهایت چرا یک فاجعه رخ داد و میلیون ها نفر جونشون رو از دست دادن.
مرگ میلیون ها شهروند هندی و بنگلادشی به طور مستقیم و توسط دستور هیچ مقامی صورت نگرفته بود ، اما زوایای این فاجعه بسیار پیچیده است.
قحطی بنگال در سال 1943 یک تراژدی تاریخی است که تا به امروز به درستی مورد بررسی قرار نگرفته. اما این تراژدی بدون شک یک فاجعه برای بشریت به شمار میره. فاجعه‌ای در سطح فرهنگی، فردی و اجتماعی. یک ضربه روحی شدید که به این راحتی ها درمان نمیشه. هنوز معلوم نیست چه کسی مسئول اصلی این فاجعه بشریه؟
نویسنده های آقای Shashi Tharoor باشه. ایشون بدون هیچ تعارفی این طور مینوسه:
«چرچیل دستش به خونِ میلیون ها انسان آلوده است. اما تاریخِ انگلیس ترجیح میده این جنایات رو فراموش کنه»
چرچیل از تعداد زیاد مردم گرسنگه در کوچه و خیابانها اطلاع داشت اما با این موضوع سنگدلانه بر خورد کرد و هر زمان که کمک های غذایی و دارویی راهیِ بنگال میشد، دستور میداد این کمک ها رو مستقیم بفرستن اروپا تا سربازهای متفقین مشکلی برای ادامه جنگ با آلمان نداشته باشن، اما همین سیاست های رذیلانه باعث مرگ میلیون ها شهروند بنگالی شد که تاریخ هیچ صحبتی در مورد این افراد نمیکنه.
چرچیل در یکی از مسخره ترین اظهار نظراتش در اون دوران عنوان کرده بود: اگر این قحطی اینقدر مهمه، پس چرا هنوز گاندی از گرسنگی نمرده؟!
چرچیل به بیشرمانه ترین شکلِ ممکن این صحبتها رو در نامه هاش برای مقامات انگلیسی مستقر در هند مینوشت و اسناد همه این حرف ها به شکل مکتوب موجوده.
در نوامبر 1943 چرچیل ، تلگرامی برای نخست وزیر کانادا Mackenzie king فرستاد و کمک هایِ امدادی‌ کانادا که قرار بود با کشتی فرستاده بشن رو پذیرفت. اما مواد غذاییِ کمکی قرار بود به دست مردم گرسنه بنگال برسه که به دستور چرچیل این اتفاق نیافتاد و باز هم این کمکهای غذایی به سمت سربازان انگلیسی در اروپا سرازیر شد.
چرچیل در یکی از کثیف ترین اقداماتش، دستور داد تمام قایق ها و ذخایر برنج در بنگال نابود بشن. دلیلش این بود که ژاپنی ها همچنان میانمار رو در اختیار داشتن و انگلیس میترسید که مبادا این مواد غذایی و قایق ها به دست ژاپنی ها بیافته. به این روش در اصطلاح، سیاست «سلب قایق ها» گفته میشه. به عبارت دیگه بنگالی ها از گرسنگی جون دادن تا چرچیل به ژاپنی ها نبازه.
همه اینها نشون میدن که چرچیل به این فاجعه بشری هیچ اهمیتی نمیداد.