ارتشبد غلامعلی اویسی فرماندار نظامی تهران در زمان شاه

شاه رفت چون نمیخواست مردم سرزمینش را بکشد
محمد رضا شاه پهلوی در پیشگاه تاریخ
چهاردهم دیماه ۱۳۵۷ ارتشبد غلامعلی اویسی، فرمانده حکومت نظامی، به حضور شاه شرفیاب می‌شود و مسائل روز را به عرض می‌رساند و تقاضا می‌نماید که اجازه داده شود به صورت قاطع با تظاهرات برخورد نماید و مملکت را از آشوب نجات دهد. شاه نقشه ایران را به او نشان میدهد و می‌‌پرسد اینجا کجاست؟ ارتشبد اویسی می‌ گوید که علیحضرت! اینجا ایران است. شاه میگوید که من ایران را بی‌ مردمش نمی‌‌خواهم و با تقاضای او مخالفت می‌نماید. لذا ارتشبد اویسی اجازه مرخصی می‌خواهد و از همان جا با چشم گریان با هلیکوپتر به فرودگاه می‌رود و از کشور خارج می‌شود. آیا محمد رضا شاه پهلوی خودش را وقف کشورش کرد؟ آیا او‌ با فلسفه زندگی‌ آشنا بود؟ ((من وقف کشورم هستم. چون از این زیباتر چیزی ممکن نیست. با خودم چه چیزی به گور خواهم برد؟ حتی یک دست لباس هم نمی‌برم. شاید فقط یک تکه کفن. همین. می‌بینید که با فلسفه زندگی‌ آشنا هستم. به اندازه کافی‌ هم برای مایحتاج دنیوی دارم. پس تنها چیزی که با خودم به گور خواهم برد، تاریخ است.))
ارتشبد غلامعلی اویسی فرزند غلامرضا (زاده ۱۲۹۷ روستای فردوی قم - درگذشته ۱۸ بهمن ۱۳۶۲) فرمانده نیروی زمینی ارتش شاهنشاهی و پس از آن فرماندار نظامی تهران در زمان شاه بود. وی در سال ۱۳۴۸ فرماندهی ژاندارمری کشور را نیز بر عهده داشت. او در سال ۱۳۱۵ دوره شش ساله دبیرستان نظام مرکز و در سال ۱۳۱۷ دوره دانشکده افسری را به پایان رساند. اویسی درسالهای ۱۳۱۷ تا ۱۳۳۱ در مشاغل گوناگون نظامی (فرماندهی گروهان و گردان و آموزشگاه گروهبانی لشکر ۲، ریاست شعبه بازرسی دژبان مرکزو فرماندهی هنگ ۵۲ دژبان) قرار داشت و در سال ۱۳۳۲ فرمانده هنگ ۱۶ تیپ کازرون بود. پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اویسی به دریافت نشان درجه ۲ رستاخیز نایل شد و به تدریج ترقی وی نیز در هرم دیوانسالاری نظامی آغاز شد. او پس از طی دوره دانشگاه جنگ در تهران و دوره ستاد و فرماندهی در آمریکا در سال ۱۳۳۹ به ریاست ستاد گارد و در سال ۱۳۴۱ به فرماندهی لشکر یک گارد رسید. او در سال ۱۳۴۸ فرماندهی ژاندارمری کل کشور و در سال ۱۳۵۱ فرماندهی نیروی زمینی ارتش را به عهده داشت. اویسی در جریان انقلاب از جمله ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ بار دیگر در سمت فرماندار نظامی تهران قرار گرفت و به علت موقعیتش در راس نیروی زمینی فرمانداری نظامی سایر شهرها را نیز تحت کنترل داشت. وی در ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ در پاریس به همراه برادرش غلامحسین اویسی با شلیک گلوله به سر ترور شد. گروه لبنانی جهاد اسلامی، به رهبری عماد مغنیه مسئولیت این عملیات را برعهده گرفت.