Скачать или смотреть นิทานเซ็นสอนใจ: พระกับเงาในน้ำ

เมื่อพระอาจารย์ศรัทธาพาอาจินต์เดินออกจากป่าลำธาร น้ำไหลผ่านเสียงดังอยู่ข้างหลัง เดินเข้าสู่ทุ่งหญ้ากว้างที่เงียบสงัด กลางทุ่งมีบ่อดินแห้งผาก ไม่มีน้ำ ไม่มีเงาที่สะท้อนให้เห็นเพียงแค่พื้นเปล่าเปลือยและความว่างเปล่า พระอาจารย์หยุดยืนริมบ่อ และหันมาเผชิญหน้ากับลูกศิษย์ ดวงตาท่านเปล่งประกายด้วยความจริงจัง“เจ้ากำลังจะได้เรียนรู้สิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเงาในน้ำ” พระอาจารย์กล่าวด้วยความสำรวม “เจ้ารู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นบ่อที่แห้งนี้?”อาจินต์ตอบอย่างลังเล “ข้ารู้สึกเหมือนความว่างเปล่านั้น... มันเงียบสงัด ไม่มีอะไรเหลืออยู่ ไม่มีเงาหรือภาพสะท้อนเลย”พระอาจารย์พยักหน้า “นั่นคือความหมายของความว่างเปล่า แต่ความว่างนี้ไม่ใช่ความว่างเปล่าที่ไร้ค่า ไม่ใช่ความหยาบกระด้าง แต่เป็นความบริสุทธิ์และอิสระอย่างแท้จริง ความว่างคือสภาวะที่เป็นไปตามธรรมชาติแท้จริงของสิ่งทั้งปวง ที่ไม่มีการปรุงแต่ง ไม่มีการยึดติด”“เจ้าจงนึกถึงเงาในน้ำ ก่อนที่น้ำจะไหว ไม่มีเงา เงาเกิดขึ้นเพราะน้ำมีสภาพ และสิ่งที่สะท้อนลงไป แต่เมื่อไม่มีน้ำ เหมือนกับบ่อนี้ ไม่มีเงาใด ๆ เหลืออยู่ นั่นคือความจริงที่ลึกซึ้งที่สุด”อาจินต์เริ่มพิจารณาคำสอนอย่างละเอียด ความว่างเปล่านั้นไม่ได้เป็นความไร้ประโยชน์ แต่เป็นพื้นฐานที่ทุกอย่างเกิดขึ้นและดับไป ในความว่างที่เงียบสงบนี้ ให้ความสงบชัดเจนและไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ“บางครั้งเจ้าจะพบว่า ความทุกข์และความสุขล้วนเกิดขึ้นในความว่างนี้ เมื่อเจ้าสามารถเข้าใจและสัมผัสถึงความว่าง โดยไม่ต้องพยายามเติมเต็ม หรือหนีจากมัน เจ้าจะพบกับความสงบที่เกินกว่าคำบรรยาย”“ความว่างนี้เป็นเหมือนแม่ของเงาและน้ำ ทั้งสองเกิดขึ้นและดับไปภายในความว่างนี้ ไม่มีอะไรต้องยึดมั่นและไม่มีอะไรต้องกลัว”อาจินต์นั่งนิ่ง ใจของเขาเริ่มซึมซาบเข้าไปในความว่างเปล่าที่ลึกซึ้งและไร้พรมแดน เขารู้ว่า การเข้าใจความว่างเปล่านี้แปลเป็นความเข้าใจชีวิตในมุมที่แท้จริง ที่เกินกว่าคำพูดและภาพลักษณ์ใด ๆ“เจ้าจงอย่ายึดติดกับภาพลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นภาพของตัวเจ้า เงาในน้ำ หรือแม้แต่ความเจ็บปวดในใจ เพราะทั้งหมดล้วนเป็นลมแรงและเงาสะท้อนในความว่าง”พระอาจารย์ย้ำด้วยเสียงหนักแน่นว่า “ในความว่างเปล่านั้น เจ้าจะพบอิสระแท้จริง อิสระในการเป็นตัวเองโดยไม่มีขอบเขต อิสระในการปล่อยวางทุกข์ทุกอย่าง และอิสระจากการมองเห็น ‘ตัวตน’ ที่จำกัด”อาจินต์รู้สึกถึงความเจิดจรัสของธรรมะที่เปิดกว้างในใจ แม้จะเรียบง่ายแต่มิอาจละเลยได้ เป็นตอนที่ยากจะเข้าใจแต่เต็มไปด้วยความลึกซึ้งและความสงบ“ในท้ายที่สุด” พระอาจารย์กล่าวปิดท้าย “แม้ว่าเงาในน้ำจะโยกเยกและน้ำจะไหลไม่หยุด แต่ความว่างเปล่านี้ไม่เปลี่ยนแปลง เป็นจุดที่รวมรวมและปล่อยวางสิ่งทั้งหลายทั้งปวง”เสียงลมหายใจของอาจินต์และเสียงลมพัดผ่านทุ่งหญ้า ยืนยันให้เขารับรู้ถึงความจริงที่เกินคำบรรยาย ที่ซึ่งความว่างและความสงบรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวหลังจากนั้น ทั้งสองเดินกลับสู่ป่า เรียบร้อยและเงียบสงบในใจ อาจินต์รู้ว่าการเดินทางเข้าใจความว่างเปล่าเป็นก้าวสำคัญในเส้นทางเซ็นของเขา ที่นำพาไปสู่ความสงบอย่างลึกซึ้งและแท้จริง

#นิทานเซน #การเรียนรู้ #ปรัชญา #ปรัชญาชีวิต #ความสุข #ความโกรธ #ธรรมชาติสอนใจ #นิทานเซ็น #แบกไว้ทำไม