Roman | Ramiz Rövşən

Hər ömür romandır; uzun, ya qısa,
Şirin sevgiləri, acı səhvləri.
Sənin yaşadığın bu romanınsa,
Nə çoxdu cırılan səhifələri?

Burda uc-ucadır doğruyla yalan,
Bəlkə, bu romanı yazan naşıdır?
Bu ağ varaqlarda ləkəsi qalan,
Ya dodaq boyası, ya göz yaşıdır.

Çox da varaqlama bu romanı sən,
Qəflətən səksənmək təhlükəsi var.
Hansı varaqdasa bir də görərsən,
Hələ qurumayan qan ləkəsi var.

Bu kimin qanıdır? Bu nə qandır? Nə?
Kimin qatilisən? Kimin cəlladı?
Batır barmağını, bir vur dilinə,
Gör tanış gəlirmi bu qanın dadı.

Dadı yox, tamı yox, bu necə qandır?
Hardan bu varağa sızılıb bu qan?
Bir yox, sənin ömrün iki romandır;
Biri tanrı yazan, biri sən yazan.

Tanrının yazdığı bu deyildir ki,
Bir dön ömrünə bax; otuz ildir ki.
Tanrının yazdığı o romanı sən,
Korlaya-korlaya ömür sürürsən.

Bir bax o səhvlərə, yalnışlıqlara,
Gör necə calanıb biri-birinə.
Neçə dostluqlara, tanışlıqlara,
Sən nöqtə qoymusan vergül yerinə.

Gör necə qoşmusan sən bu romanda,
Doğma feilləri yad isimlərə.
Böyük sevgilərin keçib yanından,
Uymusan yalançı təbəssümlərə.

Nə deyir uzaqda səslənən əzan?
Deyir, indən belə bu giley nədir?
İstər Tanrı yazan, istər sən yazan,
Hər iki romanın sonu eynidir.

Amma sona gedən yolları başqa.
Öləndə Tanrıya üzünü tut, de:
Ey böyük romançı, məni bağışla.

#RamizRövşən #Roman #Şeir #Edebiyyat #Şair #Poeziya #PoeziyaKlubu #Şeirlər