Скачать или смотреть ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A กับ B ต่างกันยังไง? สายพันธุ์ไหนอันตรายมากกว่า

ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A กับ B ต่างกันอย่างไร? ความรุนแรงและการกลายพันธุ์ที่ต้องเฝ้าระวัง
ไข้หวัดใหญ่ (Influenza) เป็นโรคติดเชื้อเฉียบพลันในระบบทางเดินหายใจที่เกิดจากไวรัส ซึ่งสายพันธุ์หลักที่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์คือ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ สายพันธุ์ B แม้ว่าจะมีอาการที่คล้ายคลึงกัน แต่ความแตกต่างทางพันธุกรรมและพฤติกรรมการระบาดของทั้งสองสายพันธุ์นี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง
ความแตกต่างดังกล่าวส่งผลต่อระดับความรุนแรง การกลายพันธุ์ และศักยภาพในการก่อโรคระบาดใหญ่ทั่วโลก ดังนั้นการทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B จึงมีความสำคัญในการเฝ้าระวังและเตรียมพร้อมรับวัคซีนป้องกัน
ความแตกต่างระหว่างไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B
ความรุนแรง
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A มีความรุนแรงที่สูงขึ้นอย่างรุนแรงและเฉียบพลันกว่า
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B มีอาการรุนแรงน้อยกว่า แต่ยังคงอันตรายในกลุ่มเสี่ยง
การระบาด/กลายพันธุ์
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B มีการกลายพันธุ์ได้ง่ายกว่า ทำให้เกิดการระบาดใหญ่ได้
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A กลายพันธุ์ได้ช้ากว่าสายพันธุ์ B มาก
ศักยภาพการระบาด
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A สามารถทำให้เกิดการระบาดได้ในวงกว้าง
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B ไม่สามารถทำให้เกิดการระบาดวงกว้าง (มักระบาดจำกัดตามฤดูกาล)
ช่วงการระบาด
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ระบาดและมีสัดส่วนผู้ป่วยสูงในช่วงต้นฤดูไข้หวัดใหญ่ (ฤดูฝน-ต้นหนาว)
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B ระบาดในช่วงปลายฤดูไข้หวัดใหญ่ (ปลายฤดูหนาว-ต้นฤดูร้อน)
กลุ่มเสี่ยง
ทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะผู้ใหญ่และผู้สูงอายุมากกว่า พบในเด็กเล็กและวัยรุ่นมากกว่า
รายละเอียดอาการและภาวะแทรกซ้อน
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A มีอาการไข้สูงขึ้นอย่างรุนแรงและเฉียบพลันกว่า
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B มีอาการมักค่อย ๆ ปรากฏ ไม่รุนแรงทันทีเหมือนสายพันธุ์ A
ความสำคัญของวัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่
เนื่องจากไข้หวัดใหญ่ทั้งสายพันธุ์ A และ B มีความเสี่ยงที่จะทำให้เกิดอาการรุนแรงในกลุ่มเสี่ยง เช่น เด็กเล็ก ผู้สูงอายุ และผู้มีโรคประจำตัว การฉีดวัคซีนจึงเป็นมาตรการสำคัญที่สุดในการป้องกัน เนื่องจากไวรัสไข้หวัดใหญ่มีการกลายพันธุ์อยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ที่กลายพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ความรุนแรงของเชื้อเปลี่ยนแปลงไปในแต่ละปี
วัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่ตามฤดูกาลที่ใช้ในปัจจุบันจึงเป็นแบบ 3 หรือ 4 สายพันธุ์ (Trivalent/Quadrivalent) ซึ่งจะครอบคลุมไวรัสหลัก ๆ ได้แก่ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ชนิด H1N1, ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ชนิด H3N2, และไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B (อย่างน้อย 1-2 สายตระกูล)