ΚΟΨΕ ΡΑΨΕ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΑΡΧΟΥ ΝΤΑΒΕΛΗ

Αποφασίσαμε να πάμε μέχρι τη σπηλιά του Νταβέλη σήμερα το πρωί με τον φίλο μου Γιώργο Αναγνωσταρά. Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Συννεφιά, μουντάδα αλλά και άπνοια. Η Αθήνα χαμένη από ψηλά μέσα στο τσιμέντο και την καταχνιά. Ο τόπος μέσα και γύρω απ' τη σπηλιά περίεργος, απόκοσμος, εγκαταλελειμμένος. Σπασμένα τα τζάμια των παράθυρων του Αγ. Σπυρίδωνα, υπογραφές ηλιθίων επάνω στους βράχους της σπηλιάς, σημάδι πως η βλακεία είναι αήττητη και η Αρχαιολογική Υπηρεσία παρούσα μόνο στη μαρμάρινη πλάκα. Μέχρι εκεί τελειώνουν οι υποχρεώσεις της. Και τα παραμύθια για εξωγήϊνους, παράθυρα στον χρόνο, υπόγεια σήραγγα μέσω της οποίας ο λήσταρχος επισκεπτόταν την Δούκισσα της Πλακεντίας και περίεργα μαγνητικά πεδία καλά κρατούν. Φαίνεται πως οι Έλληνες έχουν ανάγκη τα παραμύθια και τις θεωρίες συνωμοσίας για να επιβιώσουν...