SVET NA DLANU - RIBARSKA BANJA - SRBIJA

SVET NA DLANU - RIBARSKA BANJA - SRBIJA

Ribarska Banja, svoje ime dobila je po ribarima koji su na njenim izvorima, za Kneza Lazara, pecali pastrmku izuzetnog kvaliteta. Ipak, korišćenje njenih lekovitih svojstva zadire još dublje u prošlost u vreme Rimljana i 4. vek nove ere, o čemu svedoče arheološki ostaci iz okoline banje. Nastanak kupatila se po legendi vezuje za doba Carice Milice, koja je po nekim izvorima, dolazila u Ribarsku Banju kako bi održavala svoju lepotu. Ni Turci nisu bili ravnodušni na blagotvorna, prirodna dejstva ove banje pa su stoga u njoj podigli kupatilo – hamam, koji su posećivali radi negovanja tela i duha.

Pet vekova kasnije na temeljima starog turskog hamama, koji je dugo služio posetioce, izgrađeno je novije kupatilo, po nalogu srpskog kneza Aleksandra Karađorđevića. Još pre toga u vreme vladavine Miloša Obrenovića, uzorak banjske vode poslat je na ispitivanje u Beč, što je prva analiza njene vode ikada uređena. Ipak interesovanje za ovu banju raste tek od posete Aleksandra Karađorđevića koja se odigrala 1852. godine. Nedugo zatim godine 1854. banja dobija i svog prvog stalnog banjskog lekara. Jednu deceniju kasnije u banji su podignute mehana, opšta trpezarija i starešinska zgrada, a kaptirana su i dva njena izvora ( Hladna sumporača i Kničanka).

Burna previranja koja je 19. vek doneo Srbiji, nisu zaobišla ni Ribarsku Banju, pa je tokom srpsko-turskog rata 1876. ona sravnjena sa zemljom ( porušeni su svi do tada sagrađeni, i po broju skromni, banjski objekti osim glavnog kupatila). Banja je obnovljena 1882. godine, a 1883. godine izgrađeno je zidano kupatilo sa kadama.

Sve u svemu, da li zbog, fizičkih stradanja koje je pretrpela u 19. veku ili iz nekog drugog razloga, sve do početka 20. veka, Ribarska Banja, u odnosu na druge srpske banje, bila je prilično primitivno uređena i eksploatisana. Njen stvarni razvoj započinje 1904. godinom i početkom vladavine kralja Petra I Karađorđevića, koji je pokazao veliko interesovanje za razvoj ovog lečilišta.

U periodu između 1904. i 1911. godine izgrađeno je više objekata za smeštaj gostiju. Već do 1907. sagrađene su vile ( „Srbija“ ( 1904), „Bosna“ i „Slavonija“ (1905), „Hercegovina“ i „Crna Gora“ ( 1907) itd.), čiji je ukupni kapacitet bio oko 200 gostiju.

Godine 1910. izgrađen je najveći broj banjskih objekata, i u velikoj meri regulisana infrastruktura. Te je godine postavljena kanalizacija, prosečen je i iznivelisan glavni banjski put, uređen je banjski park, a u banjskoj šumi površine od oko 100 hektara, uređene su staze za šetnju. Zahvaljujući ovom brzom tempu, može se reći da su do Prvog svetskog rata, u banji izgrađene sve važnije zgrade i banjski objekti. Ipak, sve do Drugog svetskog rata Ribarska Banja nije uspela da postane više od banje sezonskog karaktera. Kao i mnogo toga drugog, tokom rata nije radila, a od njegovih posledica obnovljena je već 1946. godine. Godine 1949. postala je klimatsko lečilište, dok je do tada imala status „samo“ balneološkog lečilišta.

Ribarska Banja poseduje 6 izvora mineralne sumporovite vode, koje spadaju u slaboalkalne homeoterme i salinične vode. Vrela se nalaze u podnožju brda Samar, a najtoplije ima temperaturu od 41,5 °C. Ostali izvori imaju temperature od 25 do 38,7°C. Svi izvori imaju prosečnu izdašnost od 170 litara u minuti.

Ribarska Banja je naseljeno mesto grada Kruševca u Rasinskom okrugu. Prema popisu iz 2011. godine bilo je 189 stanovnika a 2002. bilo je 277 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 245 stanovnika).

Ribarska Banja se nalazi na obroncima Velikog Jastrepca, udaljena je: od Kruševca 35 km, od Niša 72 km i od Beograda 220 km. Poznata je od davnina po čistom vazduhu i lekovitim termalnim izvorima. U banji se nalazi savremena "Specijalna bolnica" za lečenje i rehabilitaciju bolesnika. Objekti u banji su građeni na inicijativu Karađorđevića, kneza Aleksandra i kralja Petra Prvog, kome je ona bila omiljena.[