Μονή Κηπίνας & Πράμαντα, Τζουμέρκα, Mountain View, Relaxing Walk and Ambient sounds 4K

Κοντά στους Καλαρρύτες, επάνω από το φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού, στην είσοδο της σπηλιάς του κατακόρυφου βράχου είναι κτισμένο ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της Ηπείρου. Πρόκειται για τη Μονή της Κηπίνας, που λέγεται ότι ονομάσθηκε έτσι από τους κήπους που καλλιεργούσαν οι μοναχοί της στη γύρω περιοχή.

Σε κείμενα αναφέρεται ότι ιδρύθηκε το 1212 από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο, αν και υπάρχει η άποψη ότι ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα από μοναχούς της γειτονικής Μονής Βύλιζας. Η μονή γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση κατά τον 18ο αιώνα και οι μοναχοί της διακρίθηκαν για το κοινωνικό τους έργο. Μάλιστα είναι γνωστό ότι το 1760 ο ηγούμενός της Καλλίνικος προσέφερε χρήματα για την κατασκευή γεφυριού. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με την παράδοση, στη μονή λειτουργούσε κρυφό σχολειό, ενώ η σπηλιά που βρίσκεται στον βράχο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τους κατοίκους της περιοχής. Τον 19ο αιώνα η μονή εγκαταλείφθηκε και το 1931 έγινε μετόχι της μονής Τσούκας.

Η πρόσβαση στη μονή γίνεται από ένα μονοπάτι που είναι λαξευμένο στον βράχο και μια κρεμαστή ξύλινη γέφυρα, την οποία σήκωναν οι μοναχοί για να αποκόπτουν την πρόσβαση. Το καθολικό έχει ως στέγη τον φυσικό βράχο, που έχει λαξευτεί έτσι ώστε να σχηματίζει θόλο. Είναι μικρή μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα και στο εσωτερικό σώζονται τοιχογραφίες που χρονολογούνται στα τέλη του 17ου ή στις αρχές του 18ου αιώνα. Το επιχρυσωμένο ξύλινο τέμπλο και οι εικόνες του Ιωάννη από την Σαγιάδα είναι έργα του 18ου αιώνα.

Από τον πρόναο του ναού ξεκινά η σπηλιά με τους σταλαγμίτες και σταλακτίτες, που φθάνει σε μήκος 240 μέτρων, αλλά δεν είναι επισκέψμη. Τα κελιά είναι πλήρως ανακαινισμένα, διαμορφωμένα με ξύλινες προεκτάσεις και δημιουργούν εξαιρετικό αρχιτεκτονικό συγκρότημα δύο επιπέδων, απόλυτα εναρμονισμένο με τον βράχο.

Η μονή είναι ανδρική, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου αλλά εορτάζει την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής.

Near Kalarrytes, above the gorge of the Kalarrytikos river, at the entrance of the cave of the vertical rock is built one of the most impressive monasteries of Epirus. This is the Monastery of Kipina, which is said to have been named after the gardens cultivated by its monks in the surrounding area.

Texts state that it was founded in 1212 by Archbishop Gregory, although there is an opinion that it was founded in the 13th century by monks of the neighboring Monastery of Vyliza. The monastery flourished during the 18th century and its monks were distinguished for their social work. In fact, it is known that in 1760 its abbot Kallinikos offered money for the construction of a bridge. During the years of Ottoman rule, according to tradition, there was a secret school in the monastery, while the cave located on the rock was used as a shelter by the locals. In the 19th century the monastery was abandoned and in 1931 it became part of the Tsouka monastery.

The access to the monastery is made by a path that is carved in the rock and a hanging wooden bridge, which was raised by the monks to cut off the access. The katholikon has as its roof the natural rock, which has been carved so as to form a dome. It is a small single-aisled basilica with a narthex and inside there are frescoes dating to the late 17th or early 18th century. The gilded wooden iconostasis and the icons of John from Sagiada are works of the 18th century.

From the pronaos of the temple starts the cave with the stalagmites and stalactites, which reaches a length of 240 meters, but is not visitable. The cells are completely renovated, shaped with wooden extensions and create an excellent two-level architectural complex, perfectly harmonized with the rock.

The monastery is male, dedicated to the Assumption of the Virgin but celebrates the Friday of the Life-Giving Spring.