Piekło KL Auschwitz: "Szpital" bez lekarstw i narzędzi - Apolonia Dolińska cz. 1. Świadkowie Epoki

Nagranie zrealizowane przez INSTYTUT PILECKIEGO w ramach projektu ŚWIADKOWIE EPOKI.

Witamy na kanale Świadkowie Epoki. Jeśli uważasz materiał za WARTOŚCIOWY prosimy o "ŁAPKĘ W GÓRĘ". Zapraszamy też do oglądania innych nagrań z kanału "Świadkowie Epoki".
Prosimy o SUBSKRYPCJĘ, pozwoli nam to rozwinąć kanał i dzielić się coraz ciekawszymi historiami.
Zachęcamy też do podzielenia się swoją opinią w KOMENTARZACH. A może znasz kogoś, kto mógłby opowiedzieć nam swoją historię? Pisz do nas na adres: [email protected]

Nasza dzisiejsza bohaterka:
Apolonia Dolińska z domu Zawadzka (ur. 1919), pielęgniarka, uczestniczka Powstania Warszawskiego. W czasie walk w Warszawie została aresztowana przez Niemców na ul. Nowogrodzkiej i wywieziona do KL Auschwitz. Kobiety z Powstania Warszawskiego nie były strzyżone i tatuowane, lecz malowano im oznaczenie czarną farbą na plecach. Apolonię Dolińską skierowano do pracy w fabryce broni. Tuż przed wymarszem jedna ze starszych więźniarek wzięła ją, jako pielęgniarkę, do pracy na swoim bloku. Okazało się, że jest to mama jej dobrej koleżanki Zosi, a ich rolą jest opieka nad starszymi kobietami w obozie. Okazało się to zbawienne dla Apolonii Dolińskiej, ponieważ wszystkie osoby pracujące w fabryce broni zginęły później podczas bombardowania. Na bloku dla starszych kobiet nie było żadnych lekarstw i narzędzi, ale czasem wystarczało dobre słowo i troskliwość. Udało się uratować sporo z tych kobiet, mimo że złowieszczy doktor Mengele często robił selekcje. Kiedy któraś z kobiet umierała, przekazywano jej dokumenty Żydówce, dzięki czemu miała większe szanse na przeżycie. Kiedy zbliżał się front, do obozu weszli przedstawiciele Czerwonego Krzyża. Wydawało się, że gehenna się kończy. Niemcy jednak zarządzili marsz śmierci…

Copyright by Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego.