Biłgoraj to niewielkie miasto położone w województwie lubelskim niedaleko Roztocza Środkowego. Leży nad rzeką Ładą, otoczony lasami Puszczy Solskiej, a jego historia sięga XVI wieku.
Miasto zostało założone w 1578 przez Adama Gorajskiego.
Założyciel miasta, należał do średniej szlachty województwa lubelskiego. Był wykształcony i majętny, zaliczał się do czołówki światłych ludzi w Polsce czasów renesansu.
Już w XVII w. Biłgoraj słynął jako ośrodek sitarski, włosiankarski (wytwarzanie siatek z włosia końskiego) i łubiarski (wycinanie drewnianych łubów na ramy do sit). Pierwsze dane o istnieniu cechu sitarzy pochodzą z 1710.
8 i 14 września 1939 miasto zostało zbombardowane, a 11 podpalone przez hitlerowskich dywersantów, spłonęło wtedy ponad tysiąc budynków.
W latach 20. XX w. w Biłgoraju mieszkał Isaac Bashevis Singer, pisarz narodowości żydowskiej, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 1978.
W powojennej odbudowie miasta miał duży udział Józef Dechnik. W latach 70. czynił on starania, aby Biłgoraj uzyskał status miasta wojewódzkiego.
Ze względu na zniszczenia wojenne w latach 1939–1944 nie zachowała się w Biłgoraju znacząca liczba obiektów historycznych. Tkanka zabytkowa w przestani miejskiej jest bardzo skromna. Także prawie już nie istnieją budynki charakterystyczne dla typowego, tradycyjnego budownictwa biłgorajskiego. Nieliczne obiekty sprzed 1939 to obecnie najcenniejsze zabytki architektoniczne miasta. Należą do nich:
Obiekty sakralne:
barokowy kościół Trójcy Świętej i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z pierwszej połowy XVIII w.
eklektyczny kościół św. Jerzego z drugiej połowy XVIII w., dawniej cerkiew
zespół Sanktuarium św. Marii Magdaleny, którego obiekty – m.in. kościół i klasztor – reprezentują różne style architektoniczne, pochodzą z XVII, XIX i początku XX w.
figura św. Jana Nepomucena z 1821, w miejscu dawnych rogatek zamojskich
dwie katolickie kapliczki z 1917, zlokalizowane przy ul. Stanisława Moniuszki i ul. Lubelskiej
Budynki drewniane, reprezentujące typową, tradycyjną architekturę dawnego Biłgoraja:
kompleks skansenowy Zagroda Sitarska z początku XIX w., obecnie oddział Muzeum Ziemi Biłgorajskiej
tzw. dworek modrzewiowy z XIX w. przy ul. Tadeusza Kościuszki, obecnie pełniący role usługowe
spichlerz zbożowy z połowy XIX w., fragment zabytkowego młyna nad rzeką Biała Łada (tzw. zagrody młynarskiej), którego pozostałe budynki spłonęły w latach 80. XX w.; obecnie niezagospodarowany, stanowi własność Muzeum Ziemi Biłgorajskiej
kamienice z XIX i XX w.:
XIX-wieczna kamienica – tzw. Iskierka – mieściła m.in. kasyno armii rosyjskiej (w czasach zaborów) oraz katownię Gestapo (w czasach okupacji niemieckiej 1939–1944)
dwa gmachy z wieżyczkami z lat 30 XX w., jeden – dawny bank – obecnie pełni role usługowe, drugi jest siedzibą Muzeum Ziemi Biłgorajskiej;
ciąg sklepów miejskich na Placu Wolności, wybudowany w latach 1925–1927;
murowana brama, jedyna pozostałość XIX-wiecznego pałacu Rożnówka, oraz otaczający ją Park im. Stanisława Nowakowskiego;
plebania przy ul. Trzeciego Maja, wybudowana w 1927;
betonowy most nad rzeką Biała Łada, wybudowany przez Wojsko Polskie w latach 30. XX w.
modernistyczny gmach elektrowni miejskiej z 1928, obecnie siedziba Biłgorajskiej Agencji Rozwoju Regionalnego S.A.
Zapraszam na fanpage'a / bolsairshoot gdzie można również znaleźć zdjęcia oraz filmy z różnych ciekawych miejsc oraz miast.
Информация по комментариям в разработке