ความเพียรชอบอาศัยสติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ต.ค. 2567

#จิตปรุงแต่ง #ปรุงแต่งจิต #ความเพียรชอบ #สัมมาวายามะ #จิตหลง #อ่านจิต #สติ #อัตตกิลมถานุโยค #บังคับตัวเอง #โลภะ #โทสะ #โมหะ #เจตนา #รู้ทันจิต #กุศล #ผู้รู้ #สมาธิ #ปัญหาชีวิต

ความเพียรชอบกับความเพียรอย่างที่เราคิดกันมันคนละเรื่องกัน
ความเพียรชอบเพียรลดละกิเลสที่มีอยู่
เพียรปิดกั้นอกุศลใหม่ไม่ให้เกิด
เพียรทำกุศลที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น
เพียรทำกุศลที่เกิดแล้วให้เจริญให้มากขึ้น
จะทำได้ก็อาศัยสติ ไม่ใช่เรื่องอื่นเลย
อย่างเรามีกิเลส เรามีสติปุ๊บ
กิเลสดับทันทีเลย กิเลสที่มีอยู่ดับ
ในขณะที่มีสติอยู่กิเลสใหม่ก็ไม่เกิด
เห็นไหมเรามีสัมมาวายามะแล้ว
หรือการที่เรามีสติขึ้นมา
กุศลได้เกิดเรียบร้อยแล้ว
แล้วถ้าสติของเราถี่ยิบขึ้นมา
กุศลเราก็จะพัฒนาขึ้นไปเป็นศีล เป็นสมาธิ เป็นปัญญา
ถึงจุดหนึ่งวิมุตติก็เกิดขึ้น

ความเพียรจริงๆ เป็นแบบนี้
มีสติรู้เท่าทันจิตใจตัวเองไป
มันปรุงกิเลสก็รู้ทันไป มันปรุงอะไรก็คอยรู้ไป
ในที่สุดจิตก็มีสัมมาวายามะ มีความเพียรชอบ
ส่วนที่นั่งสมาธิเดินจงกรมหามรุ่งหามค่ำอะไรแต่ไม่ได้มีสติ
อันนั้นไม่ได้มีความเพียร อันนั้นคืออัตตกิลมถานุโยค
การทำตัวเองให้ลำบากโดยเปล่าประโยชน์

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
บ้านจิตสบาย
27 ตุลาคม 2567