Αλεξάνδρας - Νατάσσα Μποφίλιου / Διογενης Studio 2017

  / alivegig  
Σαββάτο 23 / 12 / 2017
Νατάσσα Μποφίλιου "Μπελ Ρεβ"
στο Διογένης Studio
Μία παράσταση των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου

Η Νατάσσα Μποφίλιου, πιο λαμπερή, εκφραστική και τολμηρή από ποτέ, επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά τη δυναμική της παρουσία στο ελληνικό τραγούδι, ενώ ο Θέμης Καραμουρατίδης κι ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος - στις ενορχηστρώσεις και την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης - δημιουργούν ακόμη μια φορά το κατάλληλο πλαίσιο για μια πρωτοποριακή μουσική εμπειρία.

ΜOYΣΙΚΟΙ:

Θέμης Καραμουρατίδης: ενορχηστρώσεις - πιάνο
Γιώργος Μπουλντής: ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπασο, synth bass
Νίκος Μέρμηγκας: μπουζούκι, λαούτο, μαντολίνο, λάφτα
Λάμπης Κουντουρόγιαννης: ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα
Μανώλης Γιαννίκιος: τύμπανα
Γιώργος Κάστανος: κλαρινέτο, τενόρο σαξόφωνο
Αρης Ζέρβας: τσέλο – επιμέλεια εγχόρδων
Θοδωρής Μουζακίτης: βιολί
Μιχάλης Βρέττας: βιολί
Κωστής Καριτζής: βιολί
Σταματέλλα Σπίνουλα: βιολί
Βασιλική Μαζαράκη: βιολί
Κατερίνα Τεπελένα: βιολί
Κουζής Δημήτρης: βιολί
Ελευθερία Τόγια: βιόλα
Γιώργος Γαϊτάνος: βιόλα

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΙΡΗ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΗΧΟΥ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
ΗΧΟΛΗΨΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΞΕΒΑΝΗΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ
ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΦΩΤΩΝ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ



Αλεξάνδρας - 2008

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
1. Νατάσα Μποφίλιου

Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα
να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς
γύρω βρωμικα καφέ με ξένα ονόματα
προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς
μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει
μουσική στ’ ακουστικά σου σιγανή
αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει
σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει

Σ’ ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή

Και να γύριζες να δεις, τι θα `χε γίνει
αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη

Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο
κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί
μ’ ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο
δε μ’ αφήνεις τελευταία επιλογή...
Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα
μ’ ένα αρχαίο πούλμαν μπλε πορτοκαλί
να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα
με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί.

Και να σ’ έβλεπα να κλαις, τι θα `χε γίνει
αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει