นางร้องไห้

ชื่อผลงาน นางร้องไห้
ผู้สร้างสรรค์ผลงาน นาย ปภัชภณ ฉัตรอายุธ
แรงบันดาลใจ
จากการที่ได้ค้นคว้าหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลต่าง ๆ ผู้สร้างสรรค์มีความสนใจในเรื่องราวของพระราชพิธีพระบรมศพของพระมหากษัตริย์ของไทย ประเพณีนางร้องไห้เชื่อว่าเริ่มมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยา แต่ไม่ทราบว่าเป็นรัชสมัยใด และยังคงสืบสานวัฒนธรรมมาจนถึงรัตนโกสินทร์ มีปรากฏครั้งสุดท้ายในงาน พระบรมศพในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ซึ่งในพระราชพิธีพระบรมศพนั้นจะมีขั้นตอนหนึ่งที่ในยุคสมัยนี้ไม่มีเกิดขึ้นอีกแล้ว กล่าวคือ การที่เกณฑ์เหล่านางกำนัลและนางสนมมานั่งร้องไห้ทำเสียงโอดครวญ จัดขึ้นเพื่อแสดงความอาลัยแด่ผู้ล่วงลับ เป็นการกระทำที่แสดงถึงความอาลัยที่มีต่อเจ้านายที่สิ้นพระชนม์ เรียกว่า “นางร้องไห้”
ทั้งนี้จากการได้ทราบถึงเรื่องราวความเป็นมาของธรรมเนียมหนึ่งในพิธีของราชสำนักที่เรียกว่า นางร้องไห้ ผู้สร้างสรรค์จึงเกิดเป็นแรงบันดาลใจที่จะสร้างสรรค์ขึ้นเป็นชุดการแสดงที่เล่าเรื่องถึงขั้นตอนของธรรมเนียมของราชสำนักขึ้น เพื่อให้ผู้ชมได้ทราบถึงว่าครั้งก่อนธรรมเนียมหรือประเพณีนี้เคยมีประดับยศของพระมหากษัตริย์ด้วยเช่นกัน
แนวคิด
การแสดงชุดนี้เป็นการเคลื่อนไหวด้วยนาฏศิลป์ไทย มีการใช้ท่ารำที่เฉพาะในการให้เล่าเรื่องราวรูปแบบการแสดง
นาฏศิลป์ไทยร่วมสมัย
เนื้อหาการแสดง
ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์ นางร้องไห้ เป็นนางสนม นางกำนัล ที่อยู่ในบริเวณพระราชฐานมีบทบาทหน้าที่รับใช้พระมหากษัตริย์อย่างใกล้ชิดและเป็นผู้ที่มีเสียงที่แสดงถึงความจงรักภักดี ความเสียใจต่อพระมหากษัตริย์
โดยมีการแบ่งการแสดงเป็นช่วง ดังนี้
วิถีสนม ให้เห็นถึงความสวยงามของนางในพระราชสำนัก
ครวญ ให้เห็นถึงเสียงแห่งความจงรักภักดี