Οι παλιοί μας φίλοι - Κώστας Γιαννίδης

Τον Κώστα Γιαννίδη - ή Γιάννη Κωνσταντινίδη, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, αλλά και το όνομα με το οποίο υπέγραφε τα έργα του στην λεγόμενη σοβαρή μουσική, τον ήξερα από τα πρώτα μου βήματα στο ραδιόφωνο. Όταν έκανα τη θητεία μου στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων, τον συναντούσα και εκεί συχνά, αφού έκανε κι εκείνος εκπομπές, μόνος του ή με τον Δημήτρη Γιαννουκάκη. Επιπλέον, ήμασταν και γείτονες. Έτσι, είχα την τύχη να δημιουργήσω μαζί του μια μακρόχρονη και δυνατή φιλία η οποία κράτησε ως το τέλος. Και τον θαύμαζα, όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά και για τις απίστευτες γνώσεις του, τη βαθιά του καλλιέργεια και το χιούμορ του.

Την εκπομπή με τον Κώστα Γιαννίδη τη γυρίσαμε την άνοιξη του 1983 με σκηνοθέτη τον Ερμή Βελόπουλο και διευθυντή φωτογραφίας τον Ντίνο Κατσουρίδη. Τις ενορχηστρώσεις έκανε για μια ακόμη φορά, ο Στέλιος Φωτιάδης. Κάποια από τα κλασσικά τραγούδια του Γιαννίδη, ερμήνευσαν η Άννα Καλουτά, η Σμαράγδα Σμυρναίου και η Δήμητρα Γαλάνη, ενώ ο μουσικολόγος Ανδρέας Γ. Παπαιωάννου και η Έλενα Μουζάλα στο πιάνο, σκιαγράφησαν την άλλη πλευρά του δισυπόστατου συνθέτη, δηλαδή του Γιάννη Κωνσταντινίδη.

Όταν στις 17 Ιανουαρίου του επόμενου χρόνου (1984) ο Κώστας Γιαννίδης έφυγε από τη ζωή, στην κηδεία του ήμασταν λίγοι, πολύ λίγοι. Την επομένη, έφυγε από τη ζωή και ο Βασίλης Τσιτσάνης. Η ΕΡΤ, κήρυξε σχεδόν εθνικό πένθος. «Ξέρεις, Βασίλη» είπα στον Βασίλη Βασιλικό, «Χτες πέθανε και ο Κώστας Γιαννίδης. Δεν θα κάνουμε κάτι και γι' αυτόν;». «Α! πέθανε;» μού απάντησε αδιάφορα. «Καλά. Ε, τότε ξαναπαίξε την εκπομπή που του είχες κάνει..».