Toksyczne dzieciństwo.

Wyobraź sobie, że jako dorosła osoba dostajesz klapsa w pupę od swojego szefa za to, że nie spełniłeś, nie spełniłaś jego oczekiwań. Albo że kelner polewa Ci keczupem potrawę, na twoich oczach, bez pytania czy masz na to ochotę. To od razu wydaje się być NIE OK. Jednak kiedy myślimy o swoim dzieciństwie, mamy tendencję do usprawiedliwiania dorosłych, do tłumaczenia ich i wydaje nam się, że "nic strasznego się nie stało". Stało się. Bez względu na to, jak bardzo starali się Twoi rodzice, Ty jako dziecko, miałeś, miałaś prawo poczuć się niechciane, zagubione, niezauważone. Dopóki nie pochylisz się nad tym dzieckiem i nie uznasz jego krzywd, jego odczuć, jego emocji, będziesz żyć w nieświadomości, wielokrotnie skazując się na powtarzanie toksycznych schematów.
Mówi się, że to, na czym skupiamy uwagę, rośnie. To prawda. Jest jednak jeszcze jedna prawda: to, co wypieramy też rośnie. Życie w iluzji i podtrzymywanie przekonania, że Twoje dzieciństwo było cudowne, kosztuje Cię bardzo wiele energii, którą mógłbyś, mogłabyś wykorzystać na bardziej twórcze i spełnione życie. Pomyśl o sobie i o swojej obecnej sytuacji. Jakie związki tworzysz? W jakie relacje się angażujesz? Czy jesteś szczęśliwy? Czy jesteś sobą? Czy wiesz, czego chcesz?
Próbowałam wielu rzeczy. Od tradycyjnych terapii "gadanych", coachingów, po rytuały i oczyszczania energetyczne. Jednak dopiero powrót do mojego dzieciństwa i nazwanie po imieniu tego, czego doświadczyłam jako dziecko i praca z moim wewnętrznym dzieckiem przyniosły wymierne efekty.
I nie chodzi tu o obwinianie rodziców czy "grzebanie się" w przeszłości, ale o uznanie swojej PRAWDY, prawdy dziecka w nas. Dopiero wtedy będziemy mogli ruszyć naprzód, kiedy będziemy wiedzieli, skąd przyszliśmy.

Moja strona internetowa: http://zapiskiaurory.pl/
Moja strona na FB:   / zapiskiaurory  
Kontakt: [email protected]