Obrona Wizny

Muzyka:
FORTECA - Obrońcy spod Wizny
Video:
Segunda Guerra Mundial.-Invasión de Polonia 1939.El Comienzo Pt.1
   • Segunda Guerra Mundial.-Invasión de P...  

Spodziewając się niemieckiego ataku z terenu Prus Wschodnich już na wiosnę 1939r. na odcinku Narwi i Biebrzy, gdzie we wrześniu 1939r. miała walczyć Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” gen. Czesława Młota-Fijałkowskiego rozpoczęto budowę umocnień obronnych. W ich skład wchodził odcinek obrony „Wizna”, na którym wybudowano 7 ciężkich 2 lekkie schrony bojowe (tzw. "niedźwiadki"), zamykających prowadzącą przez Wiznę, jedyną w tamtym rejonie drogę z Łomży do Białegostoku i do Zambrowa (Warszawy). System umocnień uzupełniały prowizoryczne zapory przeciwczołgowe oraz stanowiska polowe dla piechoty. Warto zaznaczyć, że budowy schronów ostatecznie nie ukończono, gdyż wybuchła wojna. W schronach nie było wentylacji, wielu z nich nie zamaskowano a w niektórych nie zamontowano kopuł pancernych, jak np. w schronie dowódcy, co znacznie ograniczyło możliwości bojowe tego miejsca. W sierpniu 1939r. do obsadzenia schronów została wyznaczona 3 kompania ciężkich karabinów maszynowych z batalionu „Sarny” Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP). KOP (którego kontynuatorem tradycji jest obecnie Straż Graniczna) był formacją elitarną, specjalnie szkoloną i przygotowywaną do przetrwania w trudnych warunkach polowych, a przydział do niego był traktowany jako wyróżnienie. Kompanią dowodził młody oficer, nie posiadający żadnego doświadczenia bojowego kpt. Władysław Raginis, który 2 września 1939r., już po rozpoczęciu działań wojennych objął formalnie dowództwo nad całym odcinkiem „Wizna”. Do niedawna jeszcze uważano, że obrona odcinka liczyła 720 żołnierzy (20 oficerów i 700 szeregowców), jednak ostatnie badania dowodzą, że stan osobowy wynosił nie więcej jak połowę tej liczby. Odcinek obrony rozciągał się prostopadle do rzeki Narew na długości ok. 9km, a także posiadał 3 pozycje wysunięte na ok. 10km w dół rzeki. Razem do obrony pozostawał obszar prawie 100 km2 terenów bagiennych, które miały stanowić naturalną zaporę przed nieprzyjacielem, ale że lato było wyjątkowo suche tamtego roku jak wspominają świadkowie tamtych wydarzeń, czołgi bez trudu jeździły po polach. Warto dodać, że najbliższe zgrupowania wojsk polskich znajdowały się w Łomży i Osowcu tzn. 20 i 30km od Wizny. Stan uzbrojenia polskiej obrony przedstawiał się następująco: 4 działa lekkie kal. 76,2 mm, 24 cekaemy, 18 erkaemów oraz 2 karabiny przeciwpancerne (ale tylko 20 pocisków). Słabe uzbrojenie, a raczej jego brak, mała liczebność załogi odcinka Wizna, a także ogromny obszar wysuszonych bagien do obrony nie dawał wielkich szans polskim obrońcom … Żołnierze osamotnionej Reduty Wizna nie przypuszczali też, jak ogromnej sile będą się musieli przeciwstawić...
http://www.wizna1939.eu/index.php/bit...