Wierzę w przeznaczenie..

Wierzę w przeznaczenie..

pochylając się czerpiemy oddech po oddechu
powoli ode dna gdy wszystko gorejąc wiruje
cały świat mieści się w naszych rozpalonych dłoniach
ustami kreślimy w powietrzu znak serca

jedno jest dla mnie drugie zaś dla ciebie

krzemień o krzemień uderza namiętnie
padające iskry zapalają gwiazdy na niebie
wszystko płonie w krysztale słów kruchych
spadając zachłystujemy się rozkoszy smakiem

pamiętam to właśnie nazywa się szczęściem

sen przychodzi jak cieć by zbite okruchy pozamiatać
wiatr w sitowiu fałszując cicho sobie świszcze
dwa łabędzie po niebie płyną na spotkanie świtu
lecz zanim nadejdzie ja wierzę w przeznaczenie

a przeznaczenie jeszcze mocniej wierzy w ciebie..