Grób Agamemnona

Grób Agamemnona czyli Skarbiec Atreusza był gigantycznym grobowcem (tylos). Budowla jest sklepiona pozorną kopułą. Zbudowano ją w epoce mykeńskiej w pobliżu Myken.

Do grobowca wchodzi się prostym i niezadaszonym korytarzem (dromos) długości 35,0 m, którego ściany pokrywają kamienne płyty. Nad wejściem umieszczono otwór - tzw. trójkąt odciążający. Trójkąt ozdobiony został pasmowym reliefem. Nad drzwiami o wysokości 5,4 m znajduje się 120-tonowa belka nadproża o długości 7 m, szerokości 6 m i grubości 1,4 m. Wnętrze grobowca przykryte jest pozorną kopułą o średnicy 14,6 m i wysokości 13,3 m, którą uzyskano dzięki układaniu kolejnych warstw kamieni (w sumie 33) ze stopniowym przybliżaniem ich do siebie, jedynie powyżej nadproża nad drzwiami nie ułożono warstwy kamieni. W miarę budowy kopuły obsypywano ją ziemią zapewniając stabilność konstrukcji. Po pogrzebie cały tolos wraz z dromosem zasypano ziemią. We wnętrzu Skarbca Atreusza od kopuły odchodzi wąski korytarzyk do wykutego w skale małego pomieszczenia (ossuarium), prawdopodobnie miejsca wcześniejszych pochówków.

Grobowiec ten był największą budowlą kopułową świata aż do II wieku (choć nie była to kopuła w dokładnym znaczeniu), kiedy w Rzymie zbudowano Panteon.

Nie wiadomo kto rzeczywiście został pochowany w tym grobowcu. Sądząc jednak z pozostałości wystroju była to osoba o dużym znaczeniu. Grobowiec został obrabowany jeszcze w starożytności. Zachowały się fragmentu reliefu (m.in. przedstawiający byka), gwoździe z brązu służące najprawdopodobniej do zamocowania ozdób na ścianach i fragmenty kolumn. Większość odnalezionych reliefów i ozdobnych kolumn znajduje się w zbiorach Muzeum Brytyjskiego w Londynie.

Skarbiec już w XIX wieku był miejscem chętnie odwiedzanym przez podróżników (odwiedził go m.in. Juliusz Słowacki).