Celâl Sayar I Gonca Gül

GONCA GÜL

Ey uzağımdaki yakınlık!
Şu anda nerdesin, ne yapmaktasın;
Bildiğim yerlerde misin
Yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi?

Ben bir Mecnun’um şimdi içimin çöllerinde;
Bana yana yakıla seni aramak düştü
Yüreğime kor gibi bir yaman firak düştü...
Firkatin niran oldu,nerdesin yâr
Gönlüme niğâr gözlerin düştü...
Güle nâlân düştü...
Baykuşa çifte yalı bülbüle zindan düştü...
Ben bu aşka düş olalı bana Mecnun dediler/
Ben nasıl Mecnunum bilmem aramaz Leyla beni...

Ey siyah tülünü giymiş matemli gece;
Söyle sizin dilde vuslat kaç hece
Ayrılık kaç gün kaç gece...
Ey..! Cemrem..!
Şerhedilmeyi bekleyen lehçem;
Hicrânın derin sularındaki en mahrem hecemsin...
Betimlemeler yetersiz
İmlalar savruk, cümleler devrik
Hep bir yanım eksik...














“Hoyrat eli değmiş gonca gül gibi;
Bozulmuş bağlara döndün mü gönül…”
…Yaklaşıyorum bir meçhule ağrısız sızısız…
Sevdam garip, hatıran tenha, ben ıssız...

Ben seni nasıl sevdim;
Âşkınaydı niyetim,
gönlündü kıblegâhım...
Susuzluğum cemâline,
Hayâlineydi tavafım...
Her seher rüzgâr olup kapına gelen bendim…

Bütün hasretler bir gün boyun eğecek...
Hicrânı yakıp aleviyle ısınacağım...
Sema ile arz da buluşur;
Güneş de geceye kavuşur elbet...
Yazdığım şiir beni affet...
Artık... şiirimi sen tamam et..!
Celâl SAYAR