Скачать или смотреть "กุญแจสู่ความสุขที่แท้จริง: บทเรียนจากการศึกษา 85 ปีของฮาร์วาร์ดและการปฏิบัติแบบเซน"

ไทม์ไลน์โดยละเอียดของเหตุการณ์สำคัญ

ค.ศ. 1938:การศึกษาแรกเริ่มต้นที่ Harvard Student Health Service: โดยติดตามนักศึกษาชายผิวขาวอายุ 19 ปีที่เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ซึ่งถือว่าเป็นคนดีและน่านับถือ
การศึกษาที่สองเริ่มต้นเป็นการศึกษาพฤติกรรมเยาวชนผู้กระทำความผิด:

โดยคัดเลือกเด็กชายวัยประถมจากครอบครัวที่ยากจนและมีปัญหามากที่สุดในบอสตัน ครอบครัวที่ประสบปัญหารุนแรงในครอบครัว โรคทางจิตของพ่อแม่ และโรคทางกาย การศึกษานี้มีเป้าหมายที่จะเข้าใจว่าอะไรทำให้ผู้คนประสบความสำเร็จในการเติบโตและพัฒนา


ช่วงแรกของการศึกษา (ตั้งแต่ปี 1938):การรวบรวมข้อมูลเริ่มต้น: โดยการให้ผู้ชายหนุ่มเหล่านี้ได้รับการตรวจทางจิตวิทยาและทางการแพทย์อย่างละเอียด
การเยี่ยมบ้าน: นักวิจัยไปที่บ้านของผู้เข้าร่วม พูดคุยกับพ่อแม่ และบางครั้งก็ปู่ย่าตายาย โดยมีการจดบันทึกอย่างละเอียดเกี่ยวกับอาหารเย็น รูปแบบการอบรมเลี้ยงดู และแม้กระทั่งลักษณะผ้าม่าน


ช่วงหลังของการศึกษา (ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา):การนำวิธีการศึกษาใหม่ๆ มาใช้: รวมถึงการบันทึกเสียงและวิดีโอ การเก็บเลือดเพื่อวิเคราะห์ DNA (ซึ่งไม่ได้มีแนวคิดในปี 1938) และการใช้เครื่อง MRI เพื่อศึกษาการทำงานของสมอง
การทดลองความเครียดในห้องปฏิบัติการ: ผู้เข้าร่วมถูกทำให้เครียดโดยตั้งใจเพื่อสังเกตการฟื้นตัวจากความเครียด ซึ่งเป็นวิธีหนึ่งในการทำความเข้าใจความเป็นอยู่ที่ดี


การรวมมาตรการทางชีวภาพและจิตวิทยา: แนวทางนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่ผิดปกติในยุคแรกเริ่มของการศึกษา ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา โดยตรวจสอบว่าชีววิทยาของเราได้รับอิทธิพลจากสภาวะทางจิตของเราอย่างไร และในทางกลับกัน


ช่วงเวลาที่ไม่ระบุ (งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง):งานวิจัยของ Sonja Lyubomirsky: นักจิตวิทยาคนนี้ทำการวิเคราะห์โดยประมาณว่า 50% ของความสุขของเราคือ "จุดตั้งต้นทางชีวภาพ" (อาจกำหนดโดยยีนและอารมณ์ที่ติดตัวมา) 10% ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ชีวิตปัจจุบัน และ 40% อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา
การวิจัยเกี่ยวกับความเหงาโดย Julianne Holt-Lunstad: นักวิจัยคนนี้พบว่าความเหงาเป็นอันตรายต่อสุขภาพพอๆ กับการสูบบุหรี่วันละครึ่งซอง หรือการเป็นโรคอ้วน
ยุคสมัยใหม่ (ในช่วงทศวรรษ 1950 จนถึงปัจจุบัน):ความเหงาที่เพิ่มขึ้น: ความเหงาเริ่มเพิ่มขึ้นตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เนื่องจากการพลัดถิ่นทางสังคม (การย้ายถิ่นฐานเพื่อการทำงานหรือการศึกษา) และอิทธิพลของเทคโนโลยี (เช่น โทรทัศน์และการปฏิวัติทางดิจิทัลที่ทำให้ผู้คนหันมาใช้หน้าจอมากขึ้น)
อัตราความเหงาในปัจจุบัน: มีรายงานว่า 30-60% ของผู้คนรู้สึกเหงาเป็นส่วนใหญ่ โดยกลุ่มคนหนุ่มสาว (อายุ 16-24 ปี) มีอัตราความเหงาสูงที่สุด ตามมาด้วยผู้สูงอายุ
รายชื่อตัวละคร

Robert Waldinger (โรเบิร์ต วอลดิงเงอร์):ตำแหน่ง: จิตแพทย์ ศาสตราจารย์ด้านจิตเวชศาสตร์ที่ Harvard Medical School และผู้อำนวยการคนที่สี่ของการศึกษา Harvard Study of Adult Development


ชีวประวัติโดยย่อ: เดิมทีไม่ได้สนใจจิตเวชศาสตร์ แต่พบว่าการทำงานของจิตใจผู้คนน่าหลงใหลที่สุดในการศึกษา เขายังเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเซนที่ได้รับการบวชเป็นพระสงฆ์เซนและเป็นอาจารย์เซน (โรชิ) ซึ่งการปฏิบัติธรรมเซนมีอิทธิพลอย่างมากต่อชีวิตส่วนตัว งานวิจัย และการทำงานกับผู้ป่วยของเขา


Sonja Lyubomirsky (ซอนย่า ลูโบมีร์สกี):ตำแหน่ง: นักจิตวิทยา
ชีวประวัติโดยย่อ: ได้ทำการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับความสุข โดยประมาณว่า 50% ของความสุขของเรามาจากปัจจัยทางชีวภาพ 10% จากสถานการณ์ และ 40% อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา


Julianne Holt-Lunstad (จูเลียนน์ โฮลต์-ลันสตัด):ตำแหน่ง: นักวิจัยที่ศึกษาความเหงาชีวประวัติโดยย่อ: การวิจัยของเธอชี้ให้เห็นว่าความเหงาเป็นอันตรายต่อสุขภาพพอๆ กับการสูบบุหรี่วันละครึ่งซอง หรือการเป็นโรคอ้วน
Shunryu Suzuki (ชุนริว ซูซูกิ):ตำแหน่ง: อาจารย์เซนที่สำคัญในสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่ 20


ชีวประวัติโดยย่อ: มีชื่อเสียงจากคำกล่าวที่ว่า "ในจิตของผู้เริ่มต้น มีความเป็นไปได้มากมาย ในจิตของผู้เชี่ยวชาญ มีเพียงไม่กี่อย่าง" และ "ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าบุคคลผู้รู้แจ้ง มีแต่กิจกรรมที่รู้แจ้งเท่านั้น" ซึ่งเน้นย้ำถึงธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและการให้ความสำคัญกับการกระทำที่เปี่ยมด้วยความเมตตาในปัจจุบัน