Yalnız Bir Adamın Sessiz Hikayesi

Hayatı boyunca insanlara bilgiyi ve sevgiyi aşılamaya çalışmış, yüzlerce öğrencinin hayatına dokunmuştu. Ancak kendi hayatında yalnızlığı hiç yenememişti. Ailesini bir trafik kazasında kaybetmiş, arkadaşlarıyla bağları zamanla zayıflamıştı.

Hastaneye yatırıldığında, yalnızlığını en derin şekilde hissetti. Sessiz odasında sadece tıbbi cihazların sesi yankılanıyordu. Ziyarete gelen kimse yoktu. Hemşirelerden biri bir gün ona, "Hayatınızda en çok neyi özlüyorsunuz?" diye sorduğunda, Ahmet gözleri dolarak, "Birinin beni gerçekten beklediğini hissetmeyi," diye yanıtladı.

Ahmet'in hikayesi, bazen dolu bir hayatın bile yalnızlıkla sonuçlanabileceğini gösteriyor. Yine de, onu tedavi eden sağlık çalışanlarının sıcaklığı ve insanlığı, onun son günlerinde bir nebze olsun içini ısıttı. Hayatı boyunca öğrendiklerini ve öğrettiklerini düşünerek huzur buldu.