قرائتی / ایمان به معاد، رمز زندگی سعادتمندانه 9 خرداد 98

موضوع: ایمان به معاد، رمز زندگی سعادتمندانه
1- یاد قیامت، عامل اخلاص در کارها
2- بیهوده بودن دنیا، با نبود قیامت
3- یکسان نبودن کارهای خوب و بد در نزد خداوند
4- تفاوت کیفرهای دنیوی و اخروی
5- قدرت الهی در گردآوردن دوباره انسان‌ها
6- ریشه‌های ترس از قیامت
7- انواع حساب در دادگاه قیامت

دانلود صوت برنامه:
http://gharaati.ir/pic/sound/darsha/9...

بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله رب العالمین، بعدد ما احاط به علمه
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
امشب می‌خواهم مقداری در مورد معاد صحبت کنم. انشاءالله!
تمام ادیان آسمانی، مسیحیت، یهود، مجوس، تمام ادیان معاد را قبول دارند. این یک... اگر ایمان به معاد هم باشد، بسیاری از این گناهان و جنایت‌ها کم می‌شود. آن کسی که حرا‌م‌خوری می‌کند اگر بداند این حرام‌خوری جواب دارد قیامت، حساب و کتاب است، حواسش را جمع می‌کند. یک مثال بزنم. اگر شما وارد خانه‌ای شدید که عقیده‌ات این بود این خانه صاحب و حساب ندارد. خانه بی صاحب است، اگر بدانی بی صاحب و حساب ندارد، هرچه بتوانی از این خانه چیز برمی‌داری و می‌روی. چون می‌گویی: این خانه صاحب و حساب ندارد. اما اگر بدانی صاحب دارد و دوربین مدار بسته و دوربین مخفی است، حساب و کتاب دارد، دیگر در این خانه هرکاری نمی‌کنی و می‌گویی: خانه صاحب اختیار دارد. این خانه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم آیا صاحبی دارد به نام خدا و حسابی دارد به نام معاد؟ الآن ما در دنیا زندگی می‌کنیم صاحب و حسابی دارد، پس باید آرام زندگی کنیم. اگر ندارد بچاپ بچاپ است، چون هرچه نچاپی از جیبت رفته است. خانه بی صاحب و بی حساب چرا نچاپم. هرچه نچاپیم از جیبمان رفته است.
1- یاد قیامت، عامل اخلاص در کارها
پس ایمان به معاد یک چیزی است که در زندگی امروز ما اثر دارد. یک آیه بخوانم قرآن به کم فروش‌ها می‌گوید: چرا کم فروشی می‌کنید؟ مگر تو قبول نداری که قیامت باید جواب دهی؟ «أَ لا يَظُنُ‏ أُولئِكَ‏ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ» قاری: «أَ لا يَظُنُ‏ أُولئِكَ‏ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ لِيَوْمٍ عَظِيمٍ» (مطففین/4) آیه قرآن است، چرا کم فروشی می‌کنید؟«أَ لا يَظُنُ‏ أُولئِكَ» این آقایان فکر نمی‌کنند که «أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ» روز قیامت زنده می‌شوند. روز خطرناکی است و باید جواب کم فروشی را بدهند؟ اگر می‌خواهید مخلص باشید راهش این است که یاد قیامت باشیم. قرآن یک آیه دارد می‌گوید: برای اینکه مخلص باشید، قیامت را در نظر بگیرید، مخلص می‌شوید. «إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ‏ بِخالِصَةٍ» قاری: «إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ‏ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ» (ص/46) می‌گوید: ما اینها را خالص خالص قرار دادیم، چطور اینها خالص شدند؟ پاک پاک پاک! می‌گوید: «ذِكْرَى الدَّارِ» چون یاد قیامت هستند پاک شدند. یعنی بدانیم مشت ما باز می‌شود. حدیث داریم روز قیامت عده‌ای می‌گویند: ما قاری بودیم. خدا و فرشته‌ها می‌گویند: دروغ می‌گویی. قاری بودی که بگویند: صوتش خوب است. عده‌ای می‌گویند: جبهه رفتیم. خدا و فرشته‌ها می‌گویند: دروغ می‌گویی، جبهه رفتی تا بگویی من شجاع هستم. عده‌ای می‌گویند: پول خرج کردیم، خدا و فرشته‌ها می‌گویند: دروغ می‌گویی، پول خرج کردی تا بگویند: فلانی سخاوت دارد. ما اگر بدانیم مشتمان باز می‌شود. شما اگر بدانی وقتی می‌خواهی در حرم بیایی بازدید بدنی می‌شوی، خوب قبل از اینکه وارد شوی، جیب‌هایت را خالی می‌کنی. چیزی که شک به وجود بیاورد در جیبت نمی‌گذاری.
ما بدانیم «وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ‏» قاری: «وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ‏» (معارج/32) تمام چیزها پیمان است. این بچه امانت دست ماست. روز قیامت بعضی بهشتی‌ها به بعضی می‌گویند: چطور شد شما بهشتی شدید؟ می‌گویند: ما نسبت به بچه‌هایمان دلسوزی داشتیم. «إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ‏» قاری: «إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ‏» (طور/26) دلسوز بچه‌هایمان بودیم. دلمان به حال بچه‌هایمان می‌سوخت. نگفتیم: حالا این بچه است ولش کن، حالا این نوجوان است ولش کن، حالا این جوان است ولش کن، خوب دیگر بعد از بچه و نوجوانی و جوانی چطور می‌خواهی صافش کنی؟ کسی که معتاد شد به کار خرابی دیگر نمی‌شود... آقا این دختر هنوز نه ساله نشده است. اگر تا نه سالگی بی حجاب در خیابان رفت سر نه سال نمی‌توانی فوری بگویی: چادر! این نه سال است به بی حجابی عادت کرده است. به ما گفتند: نماز را از بچگی به بچه‌ها بگویید. در قرآن می‌گوید: بچه‌ها هم باید نماز بخوانند. «يا بُنَيَ‏ أَقِمِ‏ الصَّلاةَ» قاری: «يا بُنَيَ‏ أَقِمِ‏ الصَّلاةَ» (لقمان/17) لقمان به فرزندش گفت: کوچولو، باید نماز بخوانی. حدیث داریم اولین کلمه که به بچه یاد می‌دهید این کلمه باشد، «لا اله الا الله» هفت ماه و بیست روز صبر کنید، سه سال و هفت ماه و بیست روزش شد این کلمه را یاد بدهید «محمد رسول الله» (صلوات حضار) همینطور قدم به قدم، بعد صورتش را بشوی، بغل خودت در نماز بنشیند، نماز شما را ببیند، ماه رمضان بگو: الآن افطار کن. گرسنه است، نان بده و بگو: این افطاری تو است. دوباره غذایی بده و شکمش که سیر شد بگو: روزه باش. دوباره نیم ساعت دیگر می‌گوید: بابا تشنه هستم، آب بده بگو: افطاری است. یعنی با این فرهنگ باید آشنا شود.
مسجد می‌رویم بچه‌مان را ببریم. ما بدانیم ما پاسخگوی بچه‌ها هستیم. یعنی باید روز قیامت پاسخ بچه‌ها را بدهیم. جواب لقمه را بدهیم. جواب آن کسی که به او رأی دادید را بدهید. چرا به این رأی دادی؟ همشهری شما بود. هم حزبی بود؟ حدیث داریم اگر کسی به نمره شانزده رأی بدهد و بین خودش و خدا بداند که فلانی نمره‌اش هفده است، بینی و بین الله نمره فلانی هفده است ولی من به شانزده رأی می‌دهم، چرا؟ همسایه ما است، خویش و قوم ما است، هم درسی ما است، حزب و خط سیاسی ما با هم می‌خورد. اگر کسی بهتر از او سراغ دارد، به غیر او رأی بدهد...