Скачать или смотреть คนไทยใจดีช่วยผู้อพยพหนีภัยสงครามชาวเขมร

คลิปเหตุการณ์ชาวกัมพูชาลี้ภัยเข้ามาในประเทศไทยใน พ.ศ. 2518 (1975) ซึ่งเป็นช่วงที่เขมรแดงเข้ายึดกรุงพนมเปญ และการลี้ภัยครั้งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2522 (1979) เมื่อเวียดนามเข้าโจมตีเขมรแดง ส่งผลให้มีชาวกัมพูชาจำนวนมากหนีภัยสงครามเข้ามาในประเทศไทย โดยเฉพาะบริเวณแนวชายแดน และการส่งผู้ลี้ภัยกลับประเทศอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้ดำเนินการไปจนถึงปี พ.ศ. 2536 (1993) ทั้งนี้ ประเทศไทยได้เปิดรับผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาจำนวนมากที่หนีภัยสงครามมาอาศัยอยู่ในค่ายอพยพตามแนวชายแดน ซึ่งตั้งอยู่บนผืนแผ่นดินไทย
.
เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ลี้ภัยบางส่วนไม่ยอมเดินทางกลับประเทศและยังคงตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่ค่ายอพยพ และได้มีการขยายชุมชนออกมาจากค่ายเดิม จนกระทั่งในปัจจุบันมีกรณีพิพาทเกิดขึ้น โดยชาวกัมพูชาบางกลุ่มที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ดังกล่าวได้อ้างสิทธิ์ครอบครองและขับไล่คนไทย ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินดั้งเดิมออกไป ซึ่งสถานการณ์นี้ยังคงเป็นประเด็นปัญหาด้านการรุกล้ำอธิปไตยตามแนวชายแดนที่ยังคงดำเนินอยู่ในปัจจุบัน
.
ค่ายผู้ลี้ภัยที่สำคัญ ได้แก่
.
1. ค่ายเขาอีด่าง : เป็นค่ายที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง มีผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาอาศัยอยู่มากถึง 260,000 คน
.
2. ค่ายสระแก้ว : ก่อตั้งโดยรัฐบาลไทยและสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) ในปี พ.ศ. 2522 (1979) มีผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาประมาณ 30,000 คน
.
3. ค่ายหนองจาน : มีผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชามากถึง 30,000- 45,700 คนในช่วงปี พ.ศ. 2527 (1984)
.
4.ค่ายหนองเสม็ด : มีผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชามากถึง 100,000 คน ในช่วงปี พ.ศ. 2526 (1983) - พ.ศ. 2527 (1984)
.
ทั้งนี้ ค่ายหนองจานและค่ายหนองเสม็ด ยังเป็นค่ายที่ถูกทำลายหลายครั้งจากการโจมตีของกองทัพเวียดนาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปี พ.ศ. 2523 (1980) - พ.ศ. 2527 (1984) การโจมตีเหล่านี้ทำให้ผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาจำนวนมากต้องหลบหนีและย้ายไปยังค่ายอื่น ๆ เช่น "พื้นที่อพยพที่ 2" (Site 2) ที่สร้างขึ้นใหม่เพื่อรองรับผู้ที่พลัดถิ่นจากการสู้รบ
.
5. พื้นที่อพยพที่ 2 (Site 2): เป็นค่ายผู้ลี้ภัยขนาดใหญ่ที่ตั้งขึ้นเพื่อรองรับผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาที่ต้องย้ายมาจากค่ายอื่นๆ ที่ถูกทำลาย เช่น ค่ายหนองเสม็ด โดยมีจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นจาก 145,000 คน เป็นมากกว่า 198,000 คน ในช่วงปี พ.ศ. 2532 (1989) - พ.ศ. 2534 (1991)
.
6. พื้นที่อพยพ บี (Site B): เป็นค่ายผู้ลี้ภัยอีกแห่งหนึ่งที่ตั้งขึ้นเพื่อรองรับชาวกัมพูชา ซึ่งเป็นหนึ่งในพื้นที่พักพิงที่ใหญ่ที่สุด 167,000 คน
.
7. ค่ายอ่างศิลา (Site 3): เป็นค่ายที่เคยเป็นที่พักพิงของผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาบางส่วนที่ถูกย้ายมาจากค่ายหนองจาน มีผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชามากถึง 28,600 คน
.
นอกจากนี้ยังมีค่ายชั่วคราวและจุดพักพิงสำหรับผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชา ตามแนวชายแดนไทยอีกหลายแห่ง ซึ่งไม่ได้มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการหรือไม่ได้มีการบันทึกจำนวนผู้ลี้ภัยที่แน่ชัดเท่ากับค่ายใหญ่ๆ ที่กล่าวมา
.
ค่ายผู้ลี้ภัยเหล่านี้ก่อตั้งและได้รับการสนับสนุนจากหลายฝ่ายดังนี้
.
1. รัฐบาลไทย : เป็นผู้ให้พื้นที่และอำนาจในการจัดตั้งค่ายผู้ลี้ภัย โดยร่วมมือกับองค์กรระหว่างประเทศในการบริหารจัดการ ให้ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมและปัจจัยพื้นฐานแก่ผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชา เช่น จัดเตรียมข้าวสาร นํ้าดืมนํ้าอาบและอาหารการกิน รวมทั้งเครื่องนุ่งห่ม เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตอยู่ภายในค่ายได้
.
ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) : มีบทบาทสำคัญในการจัดตั้งและดูแลค่ายผู้ลี้ภัยให้ความคุ้มครอง สร้างโรงพยาบาลสนามและช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมแก่ผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชา
.
องค์กรระหว่างประเทศและ องค์กรต่างๆ เช่น CARE และ UN ได้ให้การสนับสนุนด้านอาหาร, เมล็ดพันธุ์ข้าว และอุปกรณ์ที่จำเป็นแก่ผู้ลี้ภัย ยารักษาโรค และแพทย์ พยาบาล การฉีดวัคซีนชนิดต่างๆ และยาคุมกำเนิด และการทำคลอด เป็นต้น
.
แปล/เรียงเรียงโดย : Army Military Force
ขอบคุณคลิปจาก : AP, Kinolibrary, United Nations และ UNHCR ประเทศไทย