Arnold Schwarzenegger’in 1975’te sahneden çekilmesiyle, vücut geliştirme dünyasında yeni bir sayfa açıldı. Herkes daha da iri vücutlar beklerken, sahneye bambaşka bir isim çıktı: Frank Zane.
Frank Zane, Amerika’nın Pensilvanya eyaletinde doğdu. Sadece bir sporcu değil; aynı zamanda kimya öğretmeni, yazar ve felsefeyle ilgilenen bir düşünürdü. Bu yönüyle, vücut geliştirme dünyasında “kaslı filozof” olarak anıldı. Arnold’u kariyeri boyunca yenen 3 vücut geliştirmeciden biridir.
Zane’in en büyük farkı, devasa kütleler yerine kusursuz simetri, ince bel ve estetik oranları merkeze almasıydı. Arnold’un 120 kilo üzeri sahne fiziğine karşılık, Zane çok daha hafifti… ama sahnede adeta bir heykel gibi duruyordu.
1976’dan 1979’a kadar tam 4 yıl üst üste Mr. Olympia oldu. Bu dönem, spor tarihine açıkça “Estetik Çağı” olarak geçti. Artık sadece büyük olan değil, orantılı ve zarif olan kazanıyordu.
Zane’in bel ölçüsü yarışma döneminde neredeyse 73 santimetreye kadar düşüyordu. Bu, bugünün dev vücutlarına kıyasla neredeyse inanılmaz bir rakamdı. Omuz-bel oranıyla, “altın oran”a en çok yaklaşan sporculardan biri olarak kabul edilir.
1980 yılına gelindiğinde ise beklenmedik bir gelişme yaşandı. Uzun süredir emekli olan Arnold, sürpriz şekilde sahneye geri döndü. O yarışmada Frank Zane de vardı. Estetikle kütle bir kez daha karşı karşıya geldi… ve kazanan Arnold oldu.
1980 sonucu her zaman tartışıldı. Ancak bu yarışmanın ardından Zane’in dönemi de yavaş yavaş kapanmaya başladı. Vücut geliştirme artık daha iri, daha yoğun ve daha sert fiziğe doğru yöneliyordu.
Estetiğin zirvesi geride kalırken, sahne bu kez kütle ile estetiği birleştiren yeni bir isme hazırlanıyordu: Lee Haney.
Lee Haney 1984 yılında, Mr. Olympia sahnesine çıktığında herkes şunu fark etti:Bu adam hem Arnold kadar güçlüydü,hem de Zane kadar estetikti.
O, bu iki dünyayı aynı bedende birleştiren ilk şampiyondu.
Geniş göğsü, kalın sırtı, dev omuzları vardı…Ama bütün bu kütlenin içinde hâlâ simetri, denge ve estetik duruyordu.İşte tam bu yüzden Lee Haney, vücut geliştirme tarihinde yeni bir dönemin kapısını açtı:“Kütle + Estetik” çağı.
Haney, tam 8 yıl üst üste – 1984’ten 1991’e kadar – Mr. Olympia oldu.Bu başarıyla, sekiz kez Mr. Olympia kazanan efsaneler arasına adını yazdırdı ve bu rekoru bugün Ronnie Coleman ile paylaşmaktadır.Lee Haney, tüm zamanların en iyi profesyonel vücut geliştirmecilerinden biri olarak kabul edilir.
Tam 8 yıl boyunca karşısına çıkan bütün efsaneleri tek tek geride bırakan bir şampiyondu.
Rich Gaspari, Lee Labrada, Shawn Ray, Vince Taylor…Hepsi sahnede vardı.Ama tacı kimse ondan alamadı. Rakipleri şu gerçeği değiştiremiyordu:Haney hem onlardan daha büyüktü,hem de daha dengeliydi.
Haney’i farklı yapan şey sadece fiziği değildi.
Daha kapalı, disiplinli ve göz önünde olmayan bir tarzı vardı.Gençlik yıllarında gençlere rehberlik eden bir danışman olarak çalıştı, daha sonra ise din görevlisi oldu.Onun gözünde bodybuilding yalnızca kas geliştirmek değil,karakter inşa etme sanatıydı.
Bu bakış açısı antrenman felsefesine de yansıyordu.Haney’in bugün hâlâ dillerde dolaşan şu sözü her şeyi özetler:“Kasları yok etmek için değil, geliştirmek için çalışırım.”
Aşırı zorlamalar yerine akıllı antrenman savunuyordu.
Bu yüzden:Aşırı zorlamazdı…Sakatlıklarla boğuşmadı…Ve tam 8 yıl boyunca, formunu koruyarak zirvede kaldı.
Lee Haney, şampiyonluk yıllarında dinine bağlılığı, sakinliği ve alçakgönüllülüğüyle de tanındı.Skandallarla değil, disipliniyle konuşulan bir şampiyon oldu.
Ancak 90’lı yıllara gelindiğinde, vücut geliştirme artık bambaşka bir yöne evrilmeye başlamıştı.Haney’in kusursuz dengesi, yerini çok daha yoğun, çok daha sert ve çok daha ağır bir döneme bırakıyordu…
1991 yılında Lee Haney, son kez Mr. Olympia sahnesine çıktı.Tacı bir kez daha havaya kaldırdı…Ve kendi isteğiyle tahtı geride bıraktı.
Sahnenin hemen yanında ise, kimsenin henüz tam olarak tanımadığı,ama herkesi ürküten bir gölge yükseliyordu…
Dorian Yates.
Информация по комментариям в разработке