موکل و محافظ غیبی انسان - آیت الله محمدرضا نکونام

با «ذکردرمانی» می‌توان در مکانیسم ضریب هوشی افراد ورود یافت و آن را به طرف افزونی یا کاهش، تغییر داد. ذکر برای ورود به سیستم‌های نهادِ طبیعت و عوالم برتر نیز کارآمد است. با ذکر می‌توان به عالم اجنّه وارد شد یا به زیارت ملایکه رفت یا صاحب تمکین شد و «موکل» و «مدبِّر» باطنی و ایادی معنوی پیدا کرد و از قدرت برخی پدیده‌های ماورایی خاص برخوردار شد. با ذکر می‌توان سپاهی عظیم از نیروهای معنوی داشت و به کارپردازی در باطن عالم پرداخت. ذکر، این توان را به ذکرپرداز می‌دهد تا به نهیب‌های نفس اماره، پاسخ مناسب دهد. ذکر می‌تواند این قدرت را به آدمی دهد تا محاصرهٔ شیاطین را درهم شکند و هجوم گستردهٔ شیاطینی را دفع کند که تمامی مسیرهای باطنی وی را محاصره کرده‌اند تا بشارت یا واردی غیبی نیابد یا به فضایی قدسی و پاک بر نشود. ذکر می‌تواند تسلط چیرهٔ شیاطین را ـ که همانند خون در مویرگ‌ها، در باطن آدمی نفوذ وسوسه‌گر دارند ـ هم‌چون اسید ذوب سازد و آنان را از بین ببرد یا دور سازد و فراری دهد. اولیای الهی و صاحبان تمکین، نزدیکی و دوری جبههٔ شیاطین و صفوف متراکم آنان و مزاحمت‌ها و شیطنت‌های آنان را متوجه می‌شوند و برای دفع حمله‌ها و ضد حمله‌های آنان از ذکرِ مناسب بهره می‌برند.
ذکر می‌تواند سنگین کند یا سبک سازد، برکت آورد یا گاه به ذکرپرداز ضربه‌ای بزند و خود را با وی درگیر سازد؛ حتی پیش می‌آید که وی را می‌بندد؛ همان‌طور که با ذکر خود می‌توان این تأثیرات را در دیگران نیز ایجاد کرد.
اولیای خدا به‌گونه‌ای از ذکر استفاده می‌کنند که ناگهان کسی در مواجهه با آنان جا می‌خورد، یا از آنان می‌ترسد، یا برخی را با ذکر تنبیه می‌کنند و به او ضربه‌ای می‌زنند.
منبع: دانش ذکر
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام