KORKUYORUM bir OZAN ARİF şiiri

Ben insandan korkmam, ama insanın,
Yılanından korkuyorum arkadaş!
İnsandan da değil buna inanın,
Yalanından korkuyorum arkadaş.

Düşmanın namertse derdin var derdin!
Hışmından hiç korkmam mert olan ferdin,
Namertten de korkmam fakat namerdin,
Planından korkuyorum arkadaş.

Bir insan ki; eli, beli, diliyle,
Sağlam ise, seviyorum haliyle...
İnsana sevgimin insan eliyle,
Talanından korkuyorum arkadaş.

“Sezar„la “Brütüs„ dost imiş önce,
Her dosta dost demek çok yanlış bence!
Gıybetteki dostun yüze gelince,
Gülenin den korkuyorum arkadaş.

Kimse sevmez namussuzu azgını,
Meselâ hırsızın olmaz düzgünü,
Her hırsızdan değil, yetim rızgını,
Çalanından korkuyorum arkadaş.

Hepsi de bir yana, ibadet, niyaz,
İnsanı aldatma yolu olamaz,
Riyakâr insanın beş vakit namaz,
Kılanından korkuyorum arkadaş.

İnsan fıtratında en eski pas bu,
Ey Arif sanma ki, kadına has bu,
Kadından ziyade erin orospu,
Olanından korkuyorum arkadaş!

Ozan Arif Şirin